Van je vrienden/kennissen/lezers zal je het gedaan krijgen: een groot Bijbelkenner – ik noemde hem reeds in vorige blogs - helpt me uit de nood.  Ik was begonnen met het overlezen van ‘Genesis’, zoekend naar de zin van Jahweh, over het onbehouwen stenen altaar, maar hij citeert me klaar en duidelijk,  Exodus 20, 25, en de tekst ervan:

‘Maar indien je me een stenen altaar zult maken, zo zult gij dit niet maken van gehouwen steen, zo gij uw houwijzer erover verheft, zo zult gij het ontheiligen.  

Wat ik opzoek in mijn King James’ versie, waar ik lees:

‘And if thou wilt make me an altar of stone, thou shalt not build it of hewn stone: for if you lift up your tool upon it, thou hast polluted it.

Echter, ik zag het totaal verkeerd als ik schreef dat deze versregels vermeld staan in drie verschillende boeken van de Bijbel, of laat ik je zeggen dat ik misleid werd door de nota’s in de marge van de King James’ tekst.

Ik denk evenwel dat dit een van de oudste teksten uit de Bijbel moet zijn, die wijzen op iets dat destijds – is het prehistorisch-esoterisch geladen? - gangbaar was: het sacraal karakter toegekend aan onbehouwen stenen, dolmen of menhirs. Want in 1 Koningen en 1 Kronijken wordt er over het ‘onbehouwen zijn van stenen’, niet meer gesproken, integendeel:

In 1 Koningen 5, 17: 

‘And the king commanded and they brought great stones, costly stones, and hewed stones, to lay the foundation of the house’.

Bij de bouw ervan, de tempel in Jerusalem, kwam alles klaar gemaakt op het bouwterrein want:

6, 7: ‘So that there was neither hammer nor axe, nor any tool of iron heard in the house, while it was in building.

En in 1 Kronijken 22.2 ‘

And David commanded to gather together the strangers that were in the land of Israel; and he set masons to hew wrought stones to build the house of God.’

Wie dit leest voelt onmiddellijk de enorme poëtische kracht van de Bijbel. Het is, voor mij, het Boek der boeken, onovertroffen, onevenaarbaar en dan denk ik zowel aan het Oude als aan het Nieuwe Testament.

Ik wil dit beklemtonen, ik wil duidelijk stellen, de waarde die ik hecht aan dit boek dat ik zie als een gezel, het boek dat ik zeker meenemen zou op mijn onbewoond eiland. Ik denk zelfs dat ik er geen ander zou aan toevoegen om zeker geen spijt te hebben over de keuze van een tweede boek.

Het is tezelfdertijd een bekentenis die ik doe omdat ik, met mijn Genesis-gedicht dat wordende is, onvermijdelijk afwijken zal van de Jahweh die erin optreedt.

Deze blog wijst ook op de struggle die ik ken om verder te gaan zoals ik zou willen dat mijn bundel verder verloopt. Het is in feite geen gebrek aan inspiratie, eerder een gebrek aan concentratie, aan het nemen van een beslissing die definitief moet zijn.

Dit geldt evenwel voor elke blog die ik schrijf, de inspiratie is er, maar het schrijven ervan verloopt soms heel stug.

Soms ook word ik er voor beloond.