|
Ik had zo graag geschreven, in den beginne was het Woord, of, in den beginne was Tao, maar mogen schrijven in den beginne was er een oceaan van minimale deeltjes, is me een passend beeld dat strookt met wat ik er over dacht. Al kan ik het me niet voorstellen, maar ik weet nu, hoewel nog altijd koortsig, dat ik, dat wij, homo sapiens, ontstaan zijn uit deze oceaan.
Jacques Monod destijds, vond dat het louter toeval was, een groot lot getrokken in Monte Carlo, maar voor mij vergiste hij zich schromelijk, we zijn het enige wezen of ding, levend of niet, dat logisch denken kan, het optimaalste dat uit deze oceaan voortkomen kon, en we zijn, samen met al wat is in het heelal, bewegend, waarheen weet ik niet, maar we zijn als homo sapiens, beweging.
Er is een beeld dat opsteeg uit mijn koorts deze nacht. Ik geef het voor wat het waard is, maar als we ons stellen op het niveau van de minimaalste deeljes, er van het Heelal, van het Universum, niets te zien is maar wellicht alles te weten; dat het Universum enkel weten is, kennis is, geest is.
Ik ga terug niet verder. Ik heb gezegd wat ik te zeggen had.
Alleen nog dat ik meer deel ben van dit Weten, en als dusdanig blijven zal, dan van de materie, die enkel minimale deeltjes die weten wat moet en niet moet, is.
Ik schrijf morgen of wel meer hierover, ofwel laat ik rusten wat er staat. Ik heb het al meer gezegd, je moet voldoende weten dat ik geloof in de eeuwigheid van de geest in ons.
En weet je het nog niet, het dringt dat je het weten zou.
|
