In welke wereld komen we – het westen – ooit terecht als er hier barbaren rondlopen die beweren bij hoog en laag, en later misschien bij dood en overleven, dat luisteren naar muziek/Bach, zonde is. Is het dit dat men leren moet aan kinderen die volwassenen zullen worden? En welke maatstaven hebben die nog in voorraad om het leven van die kinderen met angst en vrees te verzuren en te hypothekeren?

Hoe reageren we, nu we het nog altijd kunnen? Hoe welkom zijn deze barbaren, want dat zijn ze, en er lopen er meer rond van dergelijk bebaard gehalte, meer dan we wel zouden kunnen denken.

Ik houd mijn hart vast als ik denk aan mijn kleinkinderen, mijn achterkleinkinderen, door onze laksheid zijn zij het die de strijd zullen moeten strijden, een genadeloze strijd, een strijd die ze nooit gewoon zijn geweest te leveren, terwijl de tegenpartij het met de moedermelk wordt ingegeven.

Zijn we ons er wel van bewust? Is dit de politiek die we van nu af zullen moeten voeren: categoriek verbannen uit onze westerse wereld, al wat in de Islam extreem en on-westers is?

Want, wat permitteren ze zich, met welk recht komen ze onze wereld - deze van de voor hen ongelovigen - hier vergallen, met hun Allah, die de grootste zou zijn, heersend, noterend toekijkend op de allerkleinste plaats, het vlekje aarde in het Universum. Schijnbaar weet er nog altijd niemand onder hen – ik spreek over de massa excentriekelingen – dat de aarde een minuscuul deeltje uitmaakt van het zonnestelsel, en dat er miljarden zonnestelsels zijn, waar dus geen Allah aanwezig is, wel de God waar wij het over hebben, want deze zit verweven in al deze zonnestelsels, hij IS deze zonnestelsels. En dan blijven ze maar schreeuwen dat die van hen de grootste is. Larie en apekool, zeg ik.

Ik heb me nog maar eens laten verleiden om te zeggen wat ik denk te moeten zeggen, ten koste van mijn leven als het ooit uitlekken zou. Maar is het aan mij, is het niet eerder aan de zogenaamde gematigden onder hen om op te staan, te oordelen en te veroordelen?

Of, wat erger is, is het ook zo dat zij die de veroordeling zouden willen uitspreken, het woord niet krijgen of, het woord niet wagen te nemen?

Mijn broeders in de geest, Spinozisten, en jij, aanhangers van Bach en van culture clubs, en jij, gematigden die de Islam beleven op een voorbeeldige wijze, het is tijd dat we de stem hoog verheffen, willen we niet overroepen, overschreeuwd, willen we niet versmacht worden.

Er is hier geen middenweg, geen afwachtende houding, geen ogen sluiten. De tijd van het verzet is nu want morgen is het te laat, morgen – twee generaties verder – worden we verzwolgen. Kijk om je heen en stel vast hoe diep er al gesneden is. Er zijn voorbeelden genoeg, vooral in Engeland en deze maken het zich nog moeilijker nu al hun aandacht gaat naar de Brexit, terwijl er binnen in hen een andere Brexit, een andere en uiterst gevaarlijke afscheuring aan het woekeren is.

Laten begaan is onszelf veroordelen tot de Islam. Het bekome je goed!