De herfstbloesemhistorie had even goed onopgemerkt kunnen doorgaan, niemand zou het opgemerkt hebben, geen haan die er over zou gekraaid hebben, nu is het (on)heil geschied, het nieuws werd de wereld ingestuurd waar het opgenomen werd samen met de brand in de bossen van Portugal en Spanje, samen met de nederlaag van Anderlecht, samen met wat zich in Catalonië aan het voordoen is. Het verhaal is zelfs al duizend woorden ver kond gemaakt en er hebben er zich al heel wat over gebogen, hebben zich erover  al vragen gesteld.

Maar, in de kleine, uiterst beperkte wereld van mijn blogs, is het welgekomen nieuws. Klein nieuws maar groot van inhoud. En het is dit grote, dit wondere dat zin geeft aan het vermelden ervan. Er gebeurde trouwens niets dat even vermeldenswaardig was in mijn voorbije dagen. En het zal zo blijven de komende dagen, ik zal in het oog houden wat het vervolg zal zijn. Heb al bemerkt dat bloemblaadjes zijn weggevallen, dat twee andere knoppen op het openbarsten staan en ik blijf over met de vraag of er een bevruchting heeft plaats gevonden. Er zijn geen bijen, geen vlinders, geen vliegen meer, dus vrees ik ervoor. Wat er ook van is, ik houd de twee resterende knoppen in het oog en zal er voor zorgen, desnoods met het fijnste penseeltje uit mijn collectie, dat er een kunstmatige bevruchting plaats vindt want, we willen weten hoe het verhaal zich verder ontplooien zal.

Nu, om volledig te zijn, het zou ook kunnen - wonderen zijn de wereld niet uit - dat het voldoende is geweest de aandacht erop te vestigen met wat woorden, opdat de bevruchting zou geschied zijn via deze woorden, hoe eigenaardig dit ook zou blijken, niets verbaast ons nog, zeker niet als het de natuur betreft, zeker niet als de geest er zich mee moeit.

Ondertussen werd ook de foto ervan, verkleind overgenomen in mijn blog van de vorige dag. Ik stel vast dat, én de details van meeldraden en stamper, én de glans van blad en kroonbladeren, verloren zijn gegaan; nochtans was de genomen foto heel authentiek en waardevol. Misschien had ik hem beter achterwege gelaten, ware het beter geweest dat je je als lezer, zelf een beeld erover gevormd had, dit niet alleen op basis van wat ik erover vertelde, maar vooral op basis van het beeld dat je van de appelbloesems in jou als herinnering draagt, voldoende om te weten in detail hoe prachtig het wel is.

Hoe prachtig de natuur wel is als ik de vorige dag een afbeelding zag van  een stinkzwam, en hoe we vergast worden op tal van kleine als grote verbazingen als we maar de gebeurtenissen in de wereld van ons afschudden om te kijken naar het wonderlijke dat ons omgeeft. Je deze stelregel meegeven is een van de redenen waarom ik ben begonnen met deze bloesems van laat oktober, in de late herfst van mijn leven.

Zo zal ik dan toch iets positiefs geschreven hebben.