De BBC vertelt ons over Abraham Poincheval, ‘un artist’, die in een museum in Parijs, begonnen is aan het uitbroeien van 10 kippeneieren. De man broedt nu al twee weken en hoopt klaar te komen na 21 à 26 dagen. Gedurende al die tijd leeft hij zich in, zegt hij, in het leven van een kip die broedt of, maar dit zegt hij niet, kan het ook, dat het een kip is die zich inleeft in het leven van een artist. Wie zal het ons zeggen.

Ik las dit in een van de berichten van de BBC en ik geloof niet dat het een aprilvis is, want de man, Poincheval, met de toch wel vreemde naam, heeft nog andere, even zonderlinge exploten, die de pers hebben gehaald, op zijn actief. Maar de broedpartij die 3 tot 4 weken duren kan, schijnt me toch bijzonder genoeg om hier het uitzonderlijk karakter van de stunt dubbel te onderlijnen, er aan toevoegend dat hij hierbij geholpen wordt door enthousiastelingen die er voor zorgen, dat hij er warm ingeduffeld bij zit, dat hij op vaste ogenblikken, een half uur per dag, het nest kan verlaten en ook dat hij voorzien wordt van voedsel en drank, welk voedsel of drank wordt niet gespecifieerd, maar hij moet zeker denken dat het kippenvoer is dat hij inneemt. Hoe de rest geregeld wordt, want er is een regeling, kan ik uit de beschrijving ervan niet opmaken, is me ook niet waard er een woord aan te wijden. Het is de natuur die oordelen zal hoe de uitkomst zijn zal: In het meest gunstige geval wordt de man vader van 10 tjilpende kuikens, in het minst gunstige blijft hij over met 10 rotte eieren, een risico dat hij loopt.

Zich gedurende al die tijd inbeeldend dat hij moederkip is, riskeert hij daarenboven kip te blijven en in dit geval, erna kakelend door het leven te gaan, wat een unicum zou zijn in de wereld van de kunst, gezien het ganse mediagebeuren aanzien wordt als een uiting van kunst; van welke kunst hebben we het raden. Maar dat het kunst is staat vast gezien het uitbroeden gebeurt in een museum. De BBC leert  ons niet in welk museum het evenement plaats vindt, zodat ik nu begin te twijfelen of het dan toch geen aprilvis zou zijn. Maar dan zou de vermelding ervan opgedoken zijn op 1 april en niet dagen ervoor.

Ik zie op een foto de man zitten, gehuld in een wolk van klederen, onbeweeglijk, een Rodin gelijk. Hij zit daar te broeden, wat een uitzonderlijk zicht is voor de bezoeker van het museum. Het is geen man die daar zit maar een man die denkt een kip te zijn, dus meer kip dan man, wachtend op het grote ogenblik van het breken van de eierschalen, het ogenblik van zijn vaderschap. In de geest van de bezoeker gebeurt de omschakeling van man naar kip: het grote wonder van wat hier de kunst vermag, de mens die zich zelf opoffert om kip te zijn. En de toeschouwer die de kip ziet zitten broeden en denkt dat het een mens is. Wie heeft het bij het rechte eind, de mens, de kip of de toeschouwer, wie zegt het me?

Stel dat de natuur toegevend is, stel dat de eieren worden uitgebroed, hoe moet het verder met zijn kroost? Want het zou kunnen dat de kuikens een metamorfose hebben ondergaan en denken dat ze de kinderen zijn van hun vader? Moeten ze dan niet logischerwijze worden aangekleed als baby’s en te gepasten tijde naar school gestuurd?