Ik heb een vriend die een boekenkast vol met boeken moet hebben waarvan de bladen vergeeld zijn, en zoals ik, in onze glorietijd, Faulkner, Caldwell, Hemingway, Steinbeck hebben gekocht en gelezen, hij heeft ze ook bewaard. Destijds hielp hij me met twee pagina’s uit ‘God’s little Acre’ van Caldwell; hij mailt me nu, naar aanleiding van mijn blog van 16 november, twee pagina’s uit ‘East of Eden’, van Steinbeck, waarin verteld wordt over de vertaling van dat Hebreeuwse woord ‘timshel’ van Genesis 4, 7:

‘If thou doest well, shalt thou not be accepted? And if thou does not well, sin lieth at the door. And unto thee shall be his desire, and thou shalt rule over him.’

Is het een vondst van Steinbeck dan is ze in elk geval een geniale want, om het sleutelwoord voor hen, ‘timshel’ in deze zin van 4, 7 correct te vertalen, vertelt hij ons dat zijn Chinese kok, Lee, en dezes vrienden landgenoten, twee jaar lang Hebreeuws hebben gestudeerd om de tekst van hoofdstuk 4 te vertalen zoals het hoort ‘And this’, legt Lee uit, ‘was the gold of our mining’: ‘The American Standard translation orders men to triumph over sin: ‘Do thou’, and you can call sin ignorance; the King James’ translation[1] makes a promise, ‘Thou shalt’, meaning that men will surely triumph over sin. But the Hebrew word timshel, means ‘Thou mayest’, and that gives a choice.’

En Steinbeck[2] waagt het zelfs, over het woord ‘timshel’ te schrijven: ‘it may be the most important word in the world, en wel omdat het wijst op de vrijheid waar over we beschikken, het is niet een ‘zullen’, noch een ‘moeten’, maar een ‘kunnen – mogen’ voor de mens.  

Leent het nog de moeite hier over uit te weiden? Vandaag niet meer, we zijn er zo ver van verwijderd geraakt dat, nu ik er over schrijf, het zelfs bij mij overkomt als totaal voorbijgestreefd.

In de tijd waar Steinbeck het over heeft, was de Bijbel, het boek bij uitstek van het Amerikaanse volk, elke zin erin en dan zeker deze in Genesis had voor schrijvers als Faulkner, Caldwell, Steinbeck zijn waarde. Men zocht erin naar het filosofische, naar het subtiele in de verhouding van God tot mens, in de verhouding goed en kwaad en hoe de mens er tegenover stond, want ‘if thou mayest’ it is also true ‘thou mayest not’. Het staat je vrij hoe je je opstelt tegenover de zonde, het kan dat je de zonde beheerst maar het kan ook van niet.

Vandaag leven we in een andere wereld, ligt de zonde niet meer voor de deur en of we deze zullen, moeten of kunnen overwinnen heeft geen enkel belang meer. We leven er maar op los: de oude gewaden zijn afgelegd en, wat de Bijbel-traditie aangaat zijn er geen waarden meer. In een roman, een essay schuiven dat handelt over een zin, over één woord in de Bijbel, is zelfopoffering. Niemand heeft er nood aan en niemand treurt om dit gebrek aan nood. We zijn eigenwijs geworden en niets deert ons nog.

Zelfs de opkomst van de Islam deert ons niet, dit probleem is door de anderen op te lossen, zoals ook de steeds maar verder stijgende Staatsschuld door de anderen na ons, op te lossen is.

Wat Google vertelt (in feite hebben we geen boeken meer nodig, ware het niet voor de vreugde het boek in de hand te houden):

The main theme for East of Eden turns on the correct translation of the Hebrew word timshel, translated differently in various versions of the Bible. The word appears in the Cain and Abel in Genesis, when God discusses sin with Cain.

What is the true meaning of this passage?
(a) God promises Cain that he will conquer sin ("thou shalt rule over him")?
(b) God orders Cain to conquer sin ("Do thou rule over him")?
(c) God blesses Cain with free will, leaving the choice to him ("Thou mayest rule over him")?