Met mijn boek in het achterhoofd dacht ik deze avond tien uur, aan het toneelstuk ‘Knock’ van Jules Romains[1], en in het bijzonder aan een passage naar het einde toe. 

Dokter Parpalaid heeft, uit armoede aan patienten in het dorp,  zijn officina overgelaten aan een zekere Dr. Knock, een twijfeldokter, die de overname in trimestrialiteiten zal aflossen. Op de voorziene dag staat dokter Parpelaid in zijn dorp terug en vindt hij tot zijn verwondering het hotel volledig bezet door de patienten van Knock, terwijl hij, Parpelaid, er in zijn tijd amper een paar telde. 

In scène VI van akte III, lezen we de conversatie tussen Knock en zijn voorganger Parpelaid, en zegt Jules Romains, terwijl het licht ‘prend peu à peu les caractères de la Lumière Médicale qui, comme on le sait, est plus riche en rayons verts et violets que la simple Lumière Terrestre’, ontspint zich tussen de twee een conversatie over de visie van Knock die van oordeel is dat elke individu drager is van ziektekiemen  en maakt hij zijn hoog opgelopen statistien bekend aan de vroegere dorpsgeneesheer. 

Zegt Knock: Songez que dans quelques instants, il va sonner dix heures, que pour tous mes malades, dix heures c’est la deuxième prise de température rectale et que, dans quelques instants, deux cents cinquante thermomètres vont pénétrer à la fois … 

Waar ik wou toe komen is dat ik voor het slapen gaan even ga kijken hoeveel kijkers/lezers ik ontvangen heb op mijn Blog gedurende de dag. Ik ook zou mijn statistieken kunnen opstellen en opvolgen, zoals Knock, maar ik zal het niet doen. Ik ben al tevreden als ik nu en dan een reactie van mijn bezoekers kan opvangen. Ik zie het nummer van de bezoeken wel dagelijks evolueren maar reacties, geschreven of telefonisch zijn eerder zeldzaam. Ik dacht ook aan de verantwoordelijke technieker van Klara die zich elke nacht de vraag moet stellen hoeveel luisteraars er wel in de nacht zijn afgestemd op zijn zender. 

Een raad echter wat ‘Knock’ betreft. Het stuk van Jules Romains, moet zich nog bevinden in les fonds de cave van om het even welke bibliotheek. Ga het eens opgraven , het zijn zaken die behoren tot een vorig tijdperk.