Onder mijn boeken zijn er die leven in mijn gedachten, andere die nog wel eens geopend worden maar vooral de vele die in hun rek blijven, alsof ze voor mij niet bestaan. Tot het gebeurt dat ik, om een of andere reden, die ik niet ken of niet wens te kennen, een van die boeken uit zijn rek neem om het in te kijken en dan te vallen op een onderlijnde passage, met een foto als bladwijzer erbij, en te lezen wat ik maar al te graag wou lezen, een bevestiging van wat ik ook al geschreven had, niet meer wetende van waar ik het gehaald had.

Zo was er deze avond voor het slapen gaan ‘Fragments of a Journal’ van Eugene Ionesco[1], waarin ik, in een door hem niet (in zijn origineel) overgenomen passage uit ‘Exit the King’ , zo maar lezen kon:

‘(Is there a universal consciousness? Is consciousness all pervading? Is there a dormant consciousness in stone, as I believe Leibnitz thought? Neither Planck, nor Heisenberg, nor Einstein, nor de Broglie wholly rejects the idea of a universal, cosmic consciousness. There may be some plan, some intention. If there is an intention, there is consciousness. These thinkers do not exclude the idea of a God who would be that consciousness)’.

Een ‘kosmisch bewust-zijn’ aanwezig in de steen van Leibnitz, of wat ik ooit dacht aanwezig in die steen als het Allesomvattende van Kant.

En wat ik ook schreef, Ionesco kan niets anders dan schrijven. Zo lees ik op het einde van zijn test-tekst in zijn Journal over ‘Exit the King’:

Perhaps I shall keep on to the end writing books and plays, because I can’t do anything but that. I’m incapable of any other profession. Since I’ve known myself, I have never done anything else.

Schrijven is een ziekte, is een drug, ik voel het, ik beleef het. Maar mijn schrijven heeft niet de geladenheid die een schrijver als Ionesco heeft. Wil ik blijven blogs schrijven dan moet ik meer schrijvers als Ionesco gaan lezen. Ionesco weet wat schrijven is en hoe het moet. Maar er is meer, ik zal nu ook Wildiers gaan lezen in wat hij schrijft over zijn (droom) ontmoeting met Ionesco.

Een raad die ik geef aan zij die een ruime bibliotheek in huis hebben, vergeet een dag het dagblad te lezen en klasseer voor de zoveelste maal je boeken in hun rek.

Verrassingen wachten je.