En elke dag begin je opnieuw, je  raakt niet uitgeschreven omdat er geen andere uitweg is. Je hebt contacten met dichters schilders en beeldhouwers, alleen componisten behoren nog niet tot je vriendengroep. Maar jij bent de uitzondering, omdat je elke dag op het voorplan treedt met je blog die je verantwoordelijkheid is.

Zo verlopen je dagen van morgen tot avond, soms tot laat in de nacht. Hoe je dit ritme tot op heden hebt volgehouden is je een raadsel, telkens is daar die onstuitbare drang verder te gaan, verder gedachten op te zoeken van de meest voor de hand liggende tot de meest uitzonderlijke zoals gisteren, met dat gedicht dat geen gedicht is, maar eerder een gebed gekopieerd van een raam in de zuidergevel van de dorpskerk van Rye op de zuidkust van Engeland, dat je onvervaard hebt voorgelezen voor een hoop vrienden die je regelmatig ontmoet op de clubbijeenkomsten.

Je vreesde eerst het te doen, ook omwille dat het eerder een gebed was, maar je wist dat allen breed denkend zijn, dat velen nog regelmatig de zondagsmis bij wonen en anderen christelijk zijn opgevoed, maar even zijn afgedwaald, zoals jijzelf bent afgedwaald en nu naar een houvast zoekt om in alle eenvoud, maar groot zinnig te overleven zonder iemand pijn te doen, ook niet met woorden.

Je denkt dan aan de vrienden die je hebt onder de geestelijken en je weet maar al te goed waarover je geschreven hebt in dat boek dat je maar blijft vermelden, alsof het een unicum wordt, een bestseller zoals het laatste boek van Hertmans. Maar omwille van deze laatste groep vrienden aarzel je. Je spreekt er wel over met hen, maar geschreven zwart op wit in het aanschijn van velen, weegt dit zwaarder, is het  een andere aangelegenheid. Je bent afgestapt van de leer van hun Kerk in deze teksten, je bent afgestapt van het beeld dat ze hebben van God als vader die gemeend heeft zijn zoon te moeten doen sterven voor de zonden van Adam en Eva, terwijl jij tevoorschijn komt met het beeld dat Spinoza, dat Kant ons voorhoudt van iemand die ons doet denken aan een God, maar helemaal niet deze van de Kerkgemeenschap.

Een God die, indien hij beter gekend ware het tegengewicht vormen zou van de God van de gekken in deze wereld van vandaag en van gisteren die zelfs, geen tien bladzijden gelezen hebben in de Koran en zeker nimmer gehoord hebben van een Hadith van hun profeet die Karen Armstrong[1] wel gelezen heeft dat God/Allah de mens geschapen heeft opdat hij door de mens gezien zou worden

De zelfmoordenaars, specialisten in het doden van anderen, denken dus dat dit de mens is die Allah geschapen heeft om door die mens gezien te worden