Weet je, Velikovsky, een naam die je van mij al moet gehoord hebben, tracht in dat fameuze boek van jou (Akhnaton und Oedipus) te bewijzen dat de geschiedenis van Akhnaton deze zou zijn van Œdipus, en vice versa. Hij tracht dit te bewijzen en volgens mij slaagt hij erin, ware er niet een ‘maar’. Want de geschiedenis van Akhnaton speelt zich volgens de Egyptische Chronologie af in de XIIIde eeuw voor Chr. En Sophocles schreef in de min Vde eeuw. Het schijnt me onwaarschijnlijk toe dat de overlevering bijna een millennium lang de geschiedenis van een Farao zou levend gehouden hebben, daarom is mijn antwoord op de vraag of Akhnaton Oedipus was, in eerste instantie negatief, neen, ik geloof het niet.

En Ugo ging verder: ‘Maar, de ‘maar’ is, dat Velikovsky - een man die wel het lezen waard is, al was het maar voor zijn kennis van de Bijbel - vertelt,  en Robert De Telder in zijn onlangs verschenen boek, ‘De Tijd der Tijden’ bevestigt dit, dat de tempel van Solomon rond de jaren duizend voor Christus, geplunderd werd door de Shishak van de Bijbel en, dat de buit, meegenomen naar Egypte, gedetailleerd gebeiteld werd in de muren van de tempel van Tutmosis III in Karnak. Opmerkelijk is dat de er op voorkomende voorwerpen en meubilair exact deze zijn die vermeld staan in het boek ‘2 Kronieken’ van de Bijbel.

Voor Velikovsky en De Telder bestaat er niet de minste twijfel, de Shishak van de Bijbel was niemand minder dan Tutmosis III en die moet dus een tijdgenoot geweest zijn van koning Solomon die leefde in de min Xde eeuw. Tutmosis III leefde dus in de min Xde eeuw, en dus niet in de min XVde eeuw zoals de officiële Egyptische chronologie het aangeeft. Ik ga hier niet verder op in maar het resultaat van deze gap is dat Akhnaton moet geleefd hebben, niet in de XIIIde, zoals we altijd hebben gehoord, maar wel in de VIIIste eeuw. En dat, en hier komt het, dat Sophocles wel het verhaal van Akhnaton, kan gekend hebben en, dat hij zich dus gesteund heeft op historische gronden en het heel goed mogelijk is dat zijn Œdipus, wel kan gaan over het leven van Akhnaton. En dit is het dan, meer valt er niet over te vertellen.

Maar als het is zoals ik het hier uiteenzet, dan is het een heel interessant gebeuren voor allen die zich nog gewagen aan het stuk van Sophocles. En ook de figuur van Antigone, een der grootste figuren uit de wereldliteratuur, is historisch en heeft haar dubbelgangster in Meritaten de zuster van Tutankamon. George Steiner schreef een boek over alle stukken die er over Antigone bestaan en het werd er een van meer dan 300 pagina’s. Conclusie, mijn beste Raoul, je hebt me een fantastisch cadeau gedaan met het boek dat je me hebt meegebracht uit Keulen.’

Ugo stopte, al had hij er nog heel wat kunnen aan toevoegen. En nu hij er met zoveel aandrang over gesproken had, geloofde hij dat Velikovsky het bij het rechte eind had en dat hij, Velikovsky, hiermee een formidabele ontdekking had gedaan.

‘Ja, uiterst boeiend, Ugo, zoals jij het vertelt, maar in feite wijzigt het niets aan het Œdipus stuk van Sophocles. Of het nu fictie is of een waar gebeurde geschiedenis, de tekst blijft wat hij is.’

‘Dat wel, dat wel, maar, neem bijvoorbeeld het verhaal van Assepoester, of beter, neem het stuk ‘Saint Joan’ van Bernard Shaw, stel dat de ‘Saint Joan’, de Jeanne d’Arc van Shaw gaat over een voor iedereen fictief gekozen persoon, waar niemand ooit of te nooit, zoals in het geval Œdipus, iets over gehoord heeft; stel dan dat ineens onomstootbaar bewezen wordt dat die Jeanne d’Arc van Shaw wel heeft bestaan en dat ze, zoals het in het stuk voorkomt, levend verbrand werd op de markt of op welke plaats ook in Rouen, wat denk je, zou het stuk niet totaal anders worden gespeeld/gelezen?’

Raoul keek hem aan met grote ogen: ‘Ik denk het ja, maar Œdipus is niet Jeanne d’Arc’.

‘Neen, natuurlijk niet, maar neem het geval van Œdipus, denk je niet dat we er met andere ogen zouden naar kijken, indien het stuk nog gespeeld zou worden, denk je niet dat het gezicht van Akhnaton zou opduiken in de decors hier of daar?

‘Ik denk het ja, het zou een verschil maken’.

‘