Al mijn tijd gaat naar het werken aan mijn boek. Ik weet het, mijn blog lijdt er onder, ik moet maar al te dikwijls mijn toevlucht nemen tot mijn manuscript om een blog te brengen. Het zijn dus uitzonderlijke toestanden waarin ik me voor het ogenblik bevind. Vandaag echter past het me te spreken over zaken waarover ik gisteren en eergisteren niet heb willen schrijven, ik heb het niet gedaan omdat ik weet dat ik mijn woede moest indijken en dat de tijd, die ook de afstand is, me hierbij kon helpen om mijn oordeel enigszins te matigen.

Wat me stoort is duidelijk en grenst aan het krankzinnige, namelijk dat een deel van het mens-dom gedreven wordt door wat ze denken - of wat hun geleerd wordt - van hun God te zijn.

Stel je voor, dat ze denken de precepten van hun God ontvangen te hebben via een profeet, dat deze precepten te boek werden gesteld en dat hieraan in niets mag getornd worden. Het boek is wat het is, het is een heilig boek en zoals alle heilige boeken, en hier begint het, het is op vele plaatsen interpreteerbaar. Zodat gemeend wordt dat ze in dat heilig boek van hen lezen kunnen dat, naast het feit dat de vrouw minderwaardig is, wat nog geen dodelijke kwaal is, dat ze met een kind van twaalf kunnen/mogen trouwen en, dat ze als opdracht hebben zoveel mogelijk – zij die niet bidden tot die God van hen – ongelovigen te doden, hierin zijn ze onverbiddelijk, het staat er. Ze mogen zich dus omgorden liefst met een band springstoffen en ze mogen die laten ontploffen liefst waar er zoveel mogelijk ongelovigen verzameld zijn.

Ik zie hier in het westen geen roman of boek verschijnen dat geïnterpreteerd zou kunnen worden, ik zeg wel geïnterpreteerd zou kunnen worden: al was het maar dat degene die geen kennis heeft of neemt van de precepten van het boek of deze zouden aanvallen, gedood mogen worden. Hoe lang zou een dergelijk boek bij ons in de rekken staan?

Nochtans is  er een dergelijk boek, het is er officieel en het wordt geduld, vandaag wordt er hier in het westen mee gezwaaid alsof het een vaandel van God was. Kan het dan anders dat er aanhangers zijn van dat boek die zich er maar al te graag op beroepen om zich te omgorden, het liefst met een band springstoffen, tussen een menigte burgers te gaan staan, het liefst zoveel mogelijk en, zich te laten ontploffen.

Noteer hierbij dat er onder de lezers of aanhangers van het boek, naast wellicht heel wat onder hen die er afkerig tegen staan, er ook heel wat zijn die dit toejuichen of als normaal aanzien, gedekt als ze zijn door hun interpretatie van het boek, dat ik niet noemen wil. 

Zo wat we ook zeggen of hoe we ons ook opstellen of wat we ook doen, de feiten zijn er en zullen er altijd zijn. Of we er nu 400 miljoen € tegen gooien of alles laten zoals het is, het zal geen aarde aan de dijk brengen, het zal hen niet beletten in het geheim een bom in elkaar te knutselen en deze te laten ontploffen op een door hen uitgekozen plaats. Hiervoor is geen zalf voorhanden.  Het doden zit hen in de genen

Wat ik niet begrijp is het feit dat de IS strijders, hier nog geduld worden in dit land eens ze terug gekomen zijn en we nochtans niet weten waarom ze zijn teruggekeerd en met welke opdracht ze zijn teruggekomen. Het zijn nochtans IS strijders, alleen al als dusdanig zijn ze schuldig aan oorlogsmisdaden en zouden ze moeten veroordeeld worden door het gerechtshof in Den Haag.

We doen het niet, we sluiten ze zelfs om een of andere reden niet op, waarom, welke is de politiek die dit heeft beslist. Welke politiek is bereid hiervan de gevolgen te dragen in geval het zoals op 22 maart, faliekant uitvalt.