 |
|
|
| |
|
|
| 08-12-2015 |
 Arcadia |
|
Hij is, in het licht van een wondere decemberdag, op de middag weggereden naar de vijver. Hij heeft er gezeten onder de luchten van altijd,in de adem van de laatste zon, en losweg gebladerd in Fritjof Capras Tao of Physics, het boek waarin Capra de kwantum fysica gaat bekijken in het licht van de Oosterse levensbeschouwing.
Hij las er;
The essence of Eastern world view is the awareness of the unity and mutual interrelation of all things and events, the experience of all phenomena in the world as the manifestations of a basic oneness. All things are seen interdependent and inseparable parts of the same ultimate reality.
Hoe dikwijls al heeft hij deze idee die hij nu hier terugvindt in Chapter 10 van Capras Tao, niet op zijn manier verwerkt en verkondigd, en hij leest ook nog:
We have reversed the idea that the independent elementary parts of the world are the fundamental reality. Rather we say that inseparable interconnectedness of the whole universe is the fundamental reality.
Maar hij had het niet nodig Capra te lezen om te weten dat de interdependency and interwoveness of all things and all events de realiteit is als men zich plaatst op het niveau van het aller minimaalste deeltje en, de totaliteit van wat we Universum noemen, gaan zien als een massaal energieveld van deeltjes, geladen met kennis en inspelend op elkaar en ook, dat mits wat verbeelding, in de zichtbare werkelijkheid, de onzichtbare werkelijkheid verborgen ligt, dat beide aldus in elkaar verweven liggen.
In meer is het duidelijk dat hij deze interwoveness van in den beginne op zijn manier heeft beleefd in zijn tekeningen van vroeger zelfs - en deze idee een hoofdgedachte vormde in de blogs die hij in de loop van de laatste vijf jaar geschreven heeft.
De vraag die hij zich hierbij altijd heeft gesteld: wijst deze interconnectedness ook in de richting van een voorafgaandelijke planning, zijnde een geprogrammeerde evolutie, ingebakken van in den beginne in deze gematerialiseerde geest die het Universum is?
Het zichtbare en het onzichtbare vermengd, aldus heeft hij zijn droom-woning aan de rand van het bos en heeft hij er alles ingericht omheen de haard en zijn boeken. En wat het bos betreft, er zorg voor dragend het ongeroerd te laten, verwilderd, ineengedrongen zoals het hoort dat een bos zou zijn. Heeft hij er middenin, de bijna volledig dichtgegroeide vijver gelaten, met salamanders en watertorren tussen biezen en waterlelies. Heeft hij enkel de omgevallen stenen bank rechtgezet waar hij neerzitten kan om te lezen of te schrijven. En erf en bos is zijn geestelijke wereld, gegrepen en gestold over en in de gebeurtenissen van elke dag, golfbewegingen op het watervlak van de gedachten die zijn blogs halen.
De schoonheid en het literaire ervan, is de vreugde die ik ken als ik dit schrijf in de hij-persoon, waarbij ik me plaats, opgestegen naar het Arcadia in het december-sterrenbeeld van Orion en zijn moederster Sirius, om er overmoedig zijnde de geest van allen die er aanwezig zijn, van Homeros tot Vergilius, van Dante tot Einstein, van de oosterling die Jezus was, tot de grote geesten van het westen en ook de kleinere, zoals die van mij, om er slechts enkele ogenblikken, de tijd van het schrijven, te vertoeven in de oneindigheid van het zijn.
N.B.
En om terug te gaan naar de vijver van mijn begin, de eigenaar ervan, Johan. heeft er deze namiddag van 7 december, 325 Kilogram rijenkarpers, spiegelkarpers, schubkarpers, goudgeelt in gezet met losse vrije hand. Niet om deze ooit te vissen, maar tot eer en glorie van zijn vijver die nu meer dan ooit een groot levende vijver is.
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
