Is het wel opportuun, de dag van vandaag nog een voordracht te houden over de ‘Ethica’ van Spinoza; de ideeën hieruit, komende uit de XVIIde eeuw, terug boven te halen, te bestuderen, er over uit te weiden in begrijpbare termen, alsof we hier nog altijd zouden leven in een omgeving met aan de lucht geen vuiltje waar we ons zorgen hoeven over te maken, maar dit op een ogenblik dat de westerse beschaving gevaar loopt in al haar doen en laten, is het niet vandaag het zal morgen zijn, overspoeld te worden door de Islam, een bedreiging die zeker niet ondenkbeeldig is? 

Of, anders gezegd, is het bestuderen van Spinoza’s werken niet te zien als een luxe en is het niet meer noodzakelijk het verleden te laten rusten voor wat het geweest is en ons toe te spitsen op de toekomst waarin het doembeeld opduikt van de fanatieke kanten, gegroeid in en vergroeid met de Islam? 

Twee vragen met eenzelfde zorg als onderwerp. Vragen die smeken om een verdediging, niet een verborgene, niet een onderhandse, maar een verdediging die hier bij ons in het westen, klaar en duidelijk gesteld wordt en uitgewerkt. Openlijk zeggen waarover het gaat, dus zeggen wie we hier als nieuwgekomenen verwachten, namelijk zij die bereid zijn zich aan te passen aan de westerse waarden die we zo hoog – Merkel en Hollande onder meer – in het vaandel voeren en, alle anderen, die niet bereid zijn zich aan te passen en de haat en de verdeeldheid die ze met zich meedragen hier aan ons willen opleggen, geen enkele kans geven zich hier te vestigen. Want zij hanteren een andere beschaving die diametraal staat tegenover de onze. Alles draait bij hen rond Allah, de heerser over allen en alles. In zijn naam is alles toegelaten als het ongelovigen, zoals wij betreft. 

Is er niemand van de gezagsdragers in dit land of in het Europese Parlement die het aan durft op te staan en dit heel duidelijk in klare taal te verkondigen, of zijn we allen lammeren geworden om zonder verdoving afgeslacht te worden? 

Een lichtpunt vandaag, Het toekennen van de Nobelprijs voor de Vrede aan een ‘ Kwartet voor de dialoog’, een Tunesisch overleg platform, is al een schuchtere eerste stap in de gewenste richting, waarbij gesteld wordt dat alleen respect en overleg het behoud van de menselijke waarden in onze maatschappij kan garanderen.