Mijn Blog loopt nu al enkele jaren. Komt er een dag dat ik er zal mee stoppen? Niets is eeuwig, niets is zonder einde, mijn leven evenmin, dus mijn vraag aan mezelf: ‘Blijf je schrijven tot je laatste adem, of kan het dat het ooit gebeuren zou dat je er mee ophoudt? En mijn antwoord, het kan maar vandaag nog niet, morgen is onzeker, zoals elke dag erna onzeker is. 

Ik kan me echter niet voorstellen hoe ik leven zou, als ik elke dag geen 500 woorden meer zou te schrijven hebben, als ik ’s avonds zou gaan slapen zonder mijn blog voor de volgende dag te hebben ingelogd. Kan ik me dit inbeelden nu ik nog altijd het gevoel heb dat het schrijven het bloed in mijn aderen is, en de dagen dat ik mijn voorontwerp met de hand neerschijf in een dagboekje, dat ik niet meer kan zien hoe mijn pen het doet, hoe mijn letters vervormd worden, mijn ‘c’ midden een woord, , mijn ‘r’ op het einde van een woord, een haakje nog?

Ik denk, dat ik me voelen zou als iemand die droog staat, zonder vocht in zijn lichaam en zonder adem, zodat ik, in de dagen die me nog resten, zonder levensvragen zou blijven en hier verblijven zou zonder uitdagingen. Of, als ik de zekerheid zou hebben dat ik niets meer te zeggen heb, dat die alleenspraak elke dag met mezelf niet waard meer is om opgetekend te worden en  dus, dat ik niet meer zijn zou wat ik nu nog ben, nl. een man met een blog, dan sterf ik eraan, zoals men sterft aan de pest. 

Ik denk dat ik een totaal ander mens zou worden en vooral dat ik me zelf niet meer kennen zou, wat ik zeker mijden moet. 

Conclusie, niet stoppen met schrijven, niet stoppen met het rondstrooien van gedachten en dromen, waardevolle of waardeloze, het komt er niet op aan, als ik maar blijf volbrengen wat ik te volbrengen heb. Het is pas op deze wijze dat er bruggen gebouwd worden naar de mens van morgen, wie die ook moge zijn, als het maar niemand is die gevangen zit in de spelregels van een of andere verlichte geest, wie die ook moge zijn.

Ik hoop dat we, dan toch in het westen, dit stadium reeds overschreden zijn zodat we er voor zorgen zullen, de toekomst inkijkend, dat er ons geen nieuw spelmregels worden opgelegd.