Voor de maan schuiven lijk gedachten, de wolken, het zijn maar sprokkelwolken en het zijn maar sprokkelgedachten, maar het beeld ervan, hoog boven mij, is van een schoonheid die vroeger gedichten leverde en kunstenaars in vervoering bracht om er melopeeën over te schrijven en doeken, met banden licht over het water, te schilderen. Tijden die van vroeger zijn zo dat je, zoals ik, van vroeger moet zijn om de volle maan nog op te merken, laat staan nog te vermelden. 

Nochtans is het een beeld van alle tijden is. Een beeld dat Abraham zag en zijn zoon Ismaël toen ze in het land dat het hunne was een soort tempel bouwden – dit laatste staat vermeld in de Koran, de maan is van mij – deze werd in de loop der tijden herhaaldelijk herbouwd. De tempel werd de Kaaba, nu omkleed met een zwarte doek met gouden letters bestikt, alsof het een levend wezen was. Alhoewel het geen kunstwerk is in de eigenlijke zin van het woord – het is slechts een simpele gemetste ‘kubus’ –is het ‘ le seul objet façonné faisant obligatoirement partie du culte islamique’, schrijft Burckhardt maar, zijn spirituele betekenis is naar gelang het gezichtspunt, mythisch of gereveleerd. En het zou  ook Abraham geweest zijn die de jaarlijkse bedevaart naar de Kaaba heeft ingesteld.

Abraham, zegt de Koran (Sourate III 67), was noch christen, noch jood, maar hij was een ware gelovige, onderworpen (muslim) aan God, hij was geen polytheïst. Hij wordt echter niet gezien als de voorvader van de Arabieren, maar als een apostel van het zuivere en universele monotheïsme dat de Islam zich voornam te hernieuwen. 

Waarom schrijven over Abraham wiens graf door de Israëlieten gesitueerd wordt in Kyriat arba, volgens hen gelegen in het vroegere Palestina?

Genesis 23, 2, verhaalt dat Sarah de vrouw van Abraham overleed in Kyriat arba of ‘Dorpen van vier’ en dat ze begraven werd, evenals Abraham, in de grotten van Maqfellah. Kamal Salibi schrijft in zijn reeds voorheen geciteerd boek ‘La Bible est née en Arabie’ dat er ten zuiden van Mecca, ter hoogte van Qunfudhah, nog steeds het dorpje Maqfalah (mqplh) bestaat – Arabische woorden zijn niet gevocaliseerd - en dat er dichtbij ook vier dorpen zijn waarvan de naam begint met ‘Quriath’.

Dat ik het meer vertrouwen heb in Salibi is duidelijk. Het is dus goed mogelijk dat het Abraham is geweest, zoals de Koran het vermeldt, die met zijn zoon Ismaël, de tempel, later de Kaaba, zou gebouwd hebben gezien hij in die omgeving verbleef.

Ofwel geloven we de Israëlieten die voor de vuist weg gezegd hebben waar Kyriat arba zich bevond, ofwel geloven we Kamal Salibi die de dorpen in het land van Abraham heeft bezocht. Echter vandaag maakt Salibi niet de minste kans om gelijk te krijgen, wat voorbij is, is voorbij, niemand komt er nog op terug, zeker de Arabieren niet.