Van één zaak moet ik me bevrijden als ik schrijven ga, één gedachte, de vrees die in mij blijft hangen dat geleidelijk aan, maar met bijna onfeilbare zekerheid, de infiltratie van de Islam in de wereld een feit is. En dat waar de infiltratie vroeger gericht was naar Azië en Afrika deze zich nu duidelijk uitbreidt in de richting van het westen, dat nu Europa en Amerika aan de beurt komt en deze uitbreiding zich ook duidelijk manifesteert in onze contreien. Een infiltratie die onze politiekers als totaal onschuldig aanvaarden en er de ogen voor sluiten. Als het zich voltrekt en dat zal, dan zijn zij en niemand anders de schuldigen, met op het voorplan onze Europese, goed betaalde, zorgeloze verantwoordelijken.

Ik val  op twee gegevens die me de ogen openen, wijd openen, twee gegevens, twee feiten.

Er is in de eerste plaats het boek[1] van de Hoogleraar Islamkunde en klassiek Arabisch aan de K.U.Leuven en aan de Universiteit Gent: ‘Islam en Christendom’, waarin hij na een lang betoog en voorzeker met kennis van zaken tot het besluit komt dat een constructieve dialoog tussen de twee onmogelijk is.

Ik citeer uit zijn boek van 1999, enkel het volgende omdat het, het type is van wat de (te verdelgen) ongelovigen te wachten staat: 

Wat te denken van de enorm populaire Shaykh Kishk die een tiental jaar geleden in een preek die de hele Arabischtalige wereld rondging, de spot dreef met het christendom en ironisch sprak over een God, wiens troon de dimensie heeft van de aarde en de hemel (zoals het in de koran staat) maar die zou geboren zijn ‘uit een smalle vagina waarvan de lengte zeven centimeter, de breedte vijf en de dikte twee en een halve centimeter is’. Kan men zich voorstellen dat zoiets, met hetzelfde verwerpelijk karakter door een christen of een niet-moslim over een of ander aspect van Allah of van Mohammed zou kunnen gezegd en verspreid worden in de christelijke wereld. Zonder niet alleen een golf van protest, maar ook een reeks van gewelddaden veroorzaken? 

En een tweede gegeven is het gevolg van een ingeving. Ik googelde naar Urbain Vermeulen en viel op ‘The Koenraad Elst site’, Koenraad Elst die in een 28 pagina’s lang betoog het heeft over ‘de fatwa tegen Urbain Vermeulen’, uitgesproken door niemand minder dan de hoofdredacteur van De Morgen tegen ‘Vlaanderens befaamdste islamoloog, prof Urbain Vermeulen’. Het was de nieuwslezer van de VRT, Jan Huys die in zijn persoverzicht op 19 april 2000, het nieuws bracht dat Yves De Smet in zijn hoofdartikel de KUL - rector sommeerde om professor Vermeulen te ‘stoppen’ en dat het niet kon dat een ‘dergelijk individu getooid met doctorsbul en professorstitel, ongestoord de baarlijkse nonsens kan uitkramen, etc, etc…’

De Morgen en zijn school ziet geen graten in de opkomst van de islam en de ondergang van onze westerse op christelijke basis geschoeide cultuur en beschaving. Het kan De Smet en Co geen barst schelen integendeel het is alsof ze die ondergang betrachten zouden. 

Het loont dan ook meer dan de moeite het schitterend betoog van Dr Koenraad Elst op te zoeken en te lezen, zo niet het ten minste te doorlopen, een betoog waarin hij Prof Vermeulen verdedigt en hoogacht zoals hij het verdient. Ik heb versteld gestaan over de accuraatheid van de kennis van Koenraad Elst en de wijze waarop hij de toestand, ontstaan tijdens en na een toespraak van Prof Vermeulen, gehouden in Leopoldsburg, bespreekt. Van zijn betoog heb ik een veelzeggende paragraaf onthouden, namelijk deze pagina 23 van de geprinte tekst, hou je vast: 

Er is een wedloop aan de gang tussen de numerieke groei van de Islam, die schijnbaar recht naar de wereldheerschappij voert en het binnendringen van de Verlichting in de islamwereld. Het is wiskundig zeker dat de islam uiteindelijk het onderspit zal delven (volgens mij verdwijnt hij binnen de eeuw)  maar voor het zover is kunnen we nog enkele onaangename rondjes djihaad meemaken dichter bij huis dan we gewend zijn. 

Dit alles speelde zich af in het jaar 2000. Ik vraag me af wat De Morgen er vandaag, 15 jaar later over schrijft, trouwens De Standaard, het dagblad bij uitstek, deelde destijds eerder de mening van De Morgen dan, na kennis genomen te hebben van de juistheid van de feiten, de verdediging van Prof. Urbain Vermeulen op zich te nemen. 

We kunnen alles verzwijgen en voor alles de ogen sluiten, de stelregel van onze politiekers. Wat mij zelf betreft, is er nog een veiligheid, maar voor wat er gebeuren zal met mijn kinderen, klein - en achterkleinkinderen is er meer dan de vrees dat hun levenswijze van vandaag met de voeten zal vertrappeld worden, zoals al hetgeen ik tot hiertoe geschreven heb.

Ik zag deze morgen het licht opkomen van de glorieuze dag, ik voelde de woorden komen die het licht me bracht, daarna doken  de doemgedachten alles verstoren en werd het duister waar ik heen keek.