Filosofisch steekspel over het Niets. 

‘Es ist der Wald wie eine Kirche / drum geh mit Andacht da hinein, / Die Vögel singen schöne Lieder / Mit deinem Gott bist du allein’:stuurt een vriend me, als herinnering aan zijn vader die het eens las in een bos en,omdat hij weet wat het bos voor mij betekent.

Ik knip er uit: ‘Mit deinem Gott bist du allein’, met de hier onderliggende betekenis, eens je in het bos bent, ben je alleen met je God. Waarop ik antwoorden wil, bos of geen bos we zijn altijd alleen met die God van ons. Zelfs als er geen God in ons te bespeuren valt dan nog zijn we alleen, maar dan geconfronteerd met de afwezigheid van God.

Want er is in ons leven iets dat we ervaren als een gebrek, een kennis die ons aanvullen zou, ons verrijken zou. We schuwen de eenzaamheid omdat we niet eenzaam geboren zijn, omdat we herkomstig zijn uit het massale leven dat ons besproeit en voedt. We zoeken er een naam voor en er is voor velen een naam die ze niet wensen te gebruiken omdat het de naam is uit hun jeugd, een naam die hen werd binnengeschoven of die ze hier of daar hebben opgeraapt.

Maar de naam zelf heeft geen belang, van belang is de lading van die naam, van belang is wat die naam betekent voor jou, hetzij een volheid, hetzij de leegte van het niets. Hier is geen ontkomen aan. Dit is waar je met leven moet, waarmede je de dag moet ingaan tot de nacht en de slaap je overvalt. De keuze is dus, ofwel ruim zijn in zijn visie, ofwel beperkt zijn in zijn beperktheid, zijnde de naam herleid tot Niets dat dan  het iets is dat niet is. 

De vraag, die geen vraag is, stelt zich te weten of de volheid niet het Niets kan zijn; of er enig verschil is tussen beide: de volheid zijnde al wat IS met zijn overkoepeling, en het Niets met een zelfde volheid maar nu zonder overkoepeling. Een zaak is zeker, er is een volheid, namelijk het Universum dat we onmogelijk kunnen wegdenken want dan verdwijnen we met het Universum. 

Hoe kom ik hier nu uit, hoe besluit ik; is het Universum overkoepeld door Iets of door Niets, want daar komt het er op neer, dan heeft het Niets een betekenis. Maar ik kan verder redeneren. Ik kan zeggen, het Universum is niet alleen overkoepeld, maar de overkoepeling IS het Universum, daartegenover kunnen de aanhangers van het Niets, niet zeggen dat het Universum niet IS en als het IS, is het een levend Universum. 

Uiteindelijk is het zo dat het verschil tussen beide ‘clans’ een kwestie is van ingesteldheid, de ‘Nietsers’ zeggen dat het Universum is maar dat er niets in meer is; de ‘Ietsers’ zeggen, de enen dat het Universum is, maar dat er ook een ‘Iets’/‘Iemand’ is, de anderen dat het Universum en het Iets/Iemand één en dezelfde zijn. Deze laatsten, de' beide Ietsers', echter zien en steunen zich op het grote wonder dat het Universum, dat het leven is, en zoeken een interpretatie voor het wonderlijke. De eerst  genoemden, de 'Nietsers', zien hetzelfde Universum maar vinden dit doodgewoon, hebben geen nood aan een interpretatie en blijven blind voor het wonderlijke ervan. 

Er wordt ons heel wat gevraagd in deze wereld, ook om een visie te hebben.