Ik overloop de blogs die ik schreef in 2014 met de bedoeling deze te bundelen. Wat kan ik er over zeggen? Niet alleen herlees ik ze maar hier en daar tracht ik een betere, soepelere zin te vormen. En dan, eens mijn volledig jaar herzien, wat doe ik er mee, waag ik het een uitgever ervoor aan te spreken en als ik het zou doen, maak ik enige kans?

En een andere vraag, hoe komt iemand van mijn jaren, die nooit iets van literaire waarde gepubliceerd heeft en ineens opduikt uit de massa schrijvers die er zijn, binnen bij een uitgever?

Begrijpelijk dat ik aarzel een poging te doen als ik, voor ik ermee begin, bevreesd ben geconfronteerd te worden met een negatief antwoord, terwijl, zo lang ik de vraag niet stel, ik de hoop kan blijven koesteren dat wat ik schreef waarde heeft. Zo blijf ik hangen tussen enerzijds de realiteit en anderzijds de droom wat mijn keuze niet gemakkelijker maakt. Een lezer suggereerde me, enkele tijd geleden, mijn blogs even stil te leggen en voorrang te geven aan het herzien van 2014, maar ik heb zijn goede raad niet gevolgd, en heb verder elke dag mijn blog geschreven met het resultaat dat ik thans reeds half juli zit  en pas einde van de maand zal klaar komen met wat me nog te doen valt.

En dan, laat staan dat ik een uitgever zoek, aan wie moet ik dan denken, wie  zou zich ontfermen over mijn geschriften, al was het maar om deze te lezen/te overlopen in diagonaal? Zo blijf ik hangen tussen enerzijds de realiteit en anderzijds de droom wat mijn keuze niet gemakkelijker maakt.

Ik waag het er op te vertellen waar ik intens mee bezig ben, ik waag het er op me totaal bloot te geven, wat ik ook zal moeten doen als ik me ga voorstellen als persoon eens ik er toe bewogen word de stap te zetten en de mogelijkheid van een fiasco onder ogen te zien, waarbij ik de kans loop door moedeloosheid overwonnen te worden, wat betekenen zou dat ik mijn blog opgeven zou. De stap die ik overweeg te zetten kan dus doorslag gevend zijn voor de rest van mijn dagen. Niet dat er nog zovele dagen zijn, maar het schrijven van een blog redt me van de ledigheid, vult mijn dagen en houdt me in leven. Trouwens het schrijven zit me in het bloed, ik kan niet zonder.

Moraliteit: ik blijf dromen dat, wat ik geschreven heb en blijf schrijven van waarde is. Is het niet voor hij of zij die me nu en dan leest, het is van waarde voor mezelf, het heeft zijn reden van bestaan. Zelfs al kwam ik niet verder dan een blog van een paar lijnen, ik ga verder er kome van wat wil.