Omheen Paulus is er bij mij tot op vandaag een vraag blijven hangen: na te hebben ingezien wie de Jezus was die hij vervolgde, is Paulus, zoals hij zelf schrijft, afgereisd naar Arabië waar hij drie jaar verbleven heeft om pas daarna Petrus en Jacobus, broer van Jezus, te gaan opzoeken.

Of het nu Arabië was of een andere plaats heeft weinig belang, wel waarom hij in plaats van rechtstreeks naar de bron te gaan in Jeruzalem, hij vertrokken is naar een andere bron, deze die Jezus zou gekend hebben, om voor zich zelf uit te maken wie die Jezus was en wat hij verkondigde. En, ik stel me hierbij een andere vraag: Jezus, kende hij de Hebreeuwse tekst van  het Oude Testament; kende hij de toen reeds bestaande Griekse Septuagint-vertaling uit de  2^de eeuw voor Chr; of kende hij geen van beide - ondanks wat er in de Evangeliën vermeld wordt over deze kennis - en haalde hij de leer (?) die hij verkondigde uit een totaal andere bron die Paulus is gaan opzoeken?

Tal van vragen die enigszins een licht kunnen werpen én op de Jezus die beschreven wordt door Thomas in dezes Evangelie én op het feit van Paulus’ vertrek naar wat hij noemt ‘Arabië?

Het (apocriefe) Evangelie van Thomas geeft ons een beeld van Jezus de esoterieker, doordrongen van de spirit van het Oosten, een doorn in het oog  van de Hogepriesters omdat hij dingen verkondigde, o.m. over zijn en de Vader, die indruisten tegen hun wetten en gebruiken.

De God van Jezus was zijn ‘Vader’, de oorsprong van alles, zoals hij ook de Vader is van ons allen. We komen voort uit die Vader en keren terug naar die Vader, een ander beeld kon hij niet kennen, Paulus heeft die idee overgenomen, zijn verrijzenis is de verrijzenis van de geest – het god’s of Higgs’ deeltje in ons – en als hij, Paulus, het niet woordelijk gezegd heeft dan is het omdat het (nog) niet uit te leggen was aan de mens van toen.

Zoals het ook nog steeds niet uit te leggen is aan de mens van nu