Ik herlees voor het ogenblik mijn teksten van het jaar 2014. Ik stel vast dat de perfectie niet van deze teksten is en al komen er vele ongeschonden uit, andere hebben een grondige herwerking nodig. Ik zal dus in de komende blogs van dit jaar, mijn woorden met meer zorg en met een grotere kritische ingesteldheid moeten behandelen. Het formuleren van een idee omvat bepaalde noodzakelijkheden, een juiste woordkeuze, een juiste schikking van de woorden in hun zinsverband, en daarenboven, last but not least, de materiële voorstelling ervan, geen taalfouten vooreerst en geen fouten wat het typewerk betreft. Maar ondanks dit alles is er compensatie, een goede vriend las me, schrijft hij me, in het ‘Pakhuis’(Gent) waar hij wacht op zijn schotel oesters.

‘Hij leest mijn waterval van gedachten die in woorden op papier neervallen, mijn zoeken naar de reden van ons bestaan. Ik, mijn geest, kan je niet meer volgen. Ik ben blij je ontmoet te hebben. Je hebt me Mahler leren kennen. Je hebt me de wijnoogst leren kennen in een adembenemende vallei waar vriendschap voor mij de grootste openbaring was. In de Valais waar we samen in de Kosmos keken, heb je mij het gevoel gegeven dat mijn elektronen eeuwig in het heelal zullen rondvliegen en dat is voor mij een bevredigende gedachte. Ik maak me geen zorgen meer over het leven na de dood. Er IS leven na de dood.’

Hij schrijf me nog andere, heel mooie dingen. Hij zegt me ook dat hij een zekere teleurstelling in mijn geschriften ontwaart omdat ik niet altijd gevolgd word, maar zegt hij, trek het je niet aan … mijn oesters zijn lekker.

Waar maak ik me zorgen over, als een andere vriend, dichterbij, me schrijft en ik kort het niet in omdat het van een poëet komt:

Tussen de regendruppels door van deze herfstgekleurde zomerdag, kan ik u met vreugde melden dat ik begonnen ben met AL je teksten te lezen op de pc. en ik ben terzelfdertijd verrast, sprakeloos, ontroerd … en vooral vol bewondering . U schrijft een eigen proza dat niemand u kan nadoen omdat het opborrelt als een bron uit een zeer rijk ontwikkeld en belezen “universum” dat het uwe is en alleen van u. Uw taalvaardigheid is verbluffend en soms loopt de beker wat over en denk ik bij mezelf… zou dat niet korter en bondiger kunnen gezegd worden?

Wat me verbaast is dat hij me vousvoyeert, wat werkelijk niet hoefde want ik, ik dacht aan Saint-John Perse, aan zijn Anabase[1]:

Mais de mon frère le poète on a eu des nouvelles il a écrit encore une chose très douce. Et quelques-uns en eurent connaissance.