Als ik een e-mail stuurde naar National Geografic Magazine, in verband met de tempel van Solomon en het waagde te verwijzen naar het werk van Kamal Salibi dat bij het Forum van de NGM niet hoog staat aangeschreven, dan betekende dit helemaal niet dat ik volgepropt zou zitten met antisemitische gevoelens, verre van, ik wou enkel weten wat gedacht werd - wat een totaal verkeerde gok was - over het werk van Salibi, waarin niemand scheen stelling te willen nemen en zeker niet om de exactheid van bepaalde gebeurtenissen te herzien, die opgeschroefd voorkomen in de geschiedenis van  Israël en Egypte. Mijn houding zou precies dezelfde zijn indien het een ander volk of een andere regio betrof, maar als ik zie welke gevolgen de interpretatie van de woorden van de Bijbel heeft gekend in het nabije Oosten dan vind ik dat de zaken, nu de gelegenheid zich voordoet, toch eens van dichterbij mogen worden nagegaan en van uit een andere hoek bekeken. 

Zo, spreekt de Bijbel volmondig over het bestaan van koning David en koning Salomon, als dit zo was, waarom wordt er geen steen meer gevonden van wat eens de tempel van Solomon van het jaar 1000 voor Chr.  kan geweest zijn en blijft alles beperkt tot de verhalen hierover opgetekend in de Bijbel, zonder een enkel ander materieel bewijs?

 Als ik als Israëliet - die ik niet ben - het artikel in de NGM van december 2010 gelezen zou hebben, dan zou ik bepaald, een duidelijk antwoord willen hebben op deze vragen, zoals ik als Vlaming ook een duidelijk beeld wil hebben over de Slag der Gulden Sporen van 1302 die me in mijn jeugd werd ingepompt, via ‘De Leeuw van Vlaanderen’ van Hendrik Conscience. Want mijn sympathie voor het werk van Kamal Salibi dat me jaren heeft bezig gehouden, zoals het werk van Velikovsky trouwens, geeft me nog geen absolute vaststaande zekerheid; zelfs al zegt Salibi dat hij over de juistheid van zijn werk niet de minste twijfel heeft, betekent dit nog niet dat ik, gezien het baanbrekende karakter ervan, geen twijfels meer zou overhouden. 

Ik heb wel het gevoel gehad me in Maarib, verlaten stadin Noord-Yemen, te bevinden op een vreemde plaats, geladen met een déja vu, maar het kan ook dat de nabijheid van een dam met de naam van Saba duidelijk leesbaar erop vermeld, me verwezen heeft naar de Koningin van Saba die Solomon bezocht, en ook de gedachte dat Maarib – maar hierin was ik verkeerd - iets te maken had met het bittere water van Mozes, dat beide er toe bijdroegen. Maar gevoelens zijn geen feiten en in de geschiedenis zijn de feiten doorslaggevend. Ook Salibi moet met reële bewijzen voor de dag komen, waarvoor, naar hij beweert, opgravingen in Saudi Arabië nodig zijn, wat de Saoedi absoluut niet wensen. 

Maar als ik Joods bloed in mijn aderen zou hebben, maar ik heb dat ook niet, en de Bijbel leert me waar het graf van Sarah en Abraham gesitueerd was met de naam van die plaats heel duidelijk vermeld, als deze plaats nergens in Palestina/Israël kan teruggevonden worden en ik aldus bestookt zou worden met twijfels, dan zou ik wel willen nagaan welke waarde ik hechten moet aan de woorden van Salibi die deze plaatsen heeft teruggevonden in Arabië, ergens ter hoogte van Mekka. 

Dan zou ik alles in het werk stellen om uit te zoeken welke bronnen er nog zijn om te weten wat moet geweten. En als er dan een theorie opduikt zoals deze van Salibi die het bestaan van David en Solomon en dezes tempel, met ligging in Arabië, zou bekrachtigen, zou ik er dan niet op staan dat deze theorie, ondanks de gevolgen indien juist, zou worden uitgetest. Ik, die zo stoer ben, mijn traditie als uitverkoren volk hoog te houden, zou ik die theorie van Salibi doodzwijgen of ze aanzien als een laatste kans? 

Mijn interventie bij NGM was enkel gericht op het uittesten van wat Salibi schrijft. Verder wens ik er niet op in te gaan, het Joodse volk is niet mijn volk, als kind werd mijn broekzak met mijn zakdoek erin niet dichtgenaaid op vrijdagavond, en het is niet de traditie van het Joodse volk die op het spel staat noch hun interpretatie van de woorden van de Bijbel die ik viseer.  Mijn houding is, precies te weten welke rechtzetting er kan of moet gedaan worden nu Kamal Salibi is opgestaan in de jaren tachtig met zijn visie over het situeren van de oorsprong van het land van Abraham, dat volgens mij eerder kans maakt langs de kant van Salibi te liggen dan langs de kant van Israël. 

Ik heb deze gedachte in drie blogs uitgeschreven, de opbrengst ervan is nihil, verandert niets helemaal niets aan het feit dat na de Exodus, de Joden zich gevestigd hebben in een totaal ander land dan het ‘beloofde land’ en dat deze toestand onherroepelijk is. Na hun terugkeer uit Babylon zijn ze blijven hangen in het ‘Nieuwe Sion’, het nieuwe Jerusalem en hebben ze de oude, dieper naar het zuiden gelegen landen, in onwetendheid na diverse generaties, laten liggen. Het zijn de Saoedi’s die uiteindelijk in het ‘Beloofde (olie)land’ zijn terecht gekomen. Een zet van Allah?