Een lezer mailde me, hij wou weten of ik een filosofische vorming had. Ik antwoord hem dat, als ik die hebben zou of uit mijn geschriften blijken zou dat ik die zou kunnen gehad hebben, weet dan, mijn vriend, dat ik mezelf in die richting moet gevormd hebben. Dat het, het leven is geweest, de omstandigheden waarin ik opgroeide, de basis hebben gelegd van wie ik geworden ben en, dat ik schrijf zoals ik schrijf, en al is dit uiterlijk niet veel, ik sta er en mijn bezigheid is, schrijven alsof ik een filosofische achtergrond zou gehad hebben. 

Dit maakt je als lezer trouwens op uit de blogs die ik schrijf en je flatteert me ermee, je doet me blozen zelfs wat op mijn ouderdom – leeftijd leerde een goede vriend me – soms nodig is. Des te meer je het opmaakte uit wat je leest van mij, enkele flarden tekst, eigenlijk te onzorgvuldig samengebracht die een herschrijving nodig hebben. 

Om, meer precies over te gaan tot wat mij betreft, ik heb de schoonheid die van de getallen is opgezocht, ik heb geleefd met Keynes, met Verrijn-Stuart, met Sayers en dezes Central Bank Policy, met boekhoud-analyse en rechten, en heb, in dit alles, een vorming die autodidactisch is. Ik had op een functie in de Nationale Bank van België, onder meer in Brussel en daarna in de provincie, Ieper, Geraardsbergen, Tienen, en laatst in Gent. De stad van heel wat schrijvers, Frans Sierens, de specialist van detective verhalen, die nu vergeten is, de vader van Arne Sierens, was er mijn secretaris en vriend.

Dit wat de realiteit betreft. Je leeft hiervan maar je kunt er ook van verdorren. 

Ik had er naast ook een ander leven. Ik las dus ook - niet alles wat ik wou dat ik zou gelezen hebben - tal van schrijvers maar noem er slechts drie, Maurice Gilliams, T.S.Eliot, Boris Pasternak. Maar geen Hugo Claus (behalve zijn gedichten), eerder Mulisch (maar dan zijn Ontdekking). Ik kan er ook vele componisten aan toevoegen en zeker Gustave Mahler. 

En dan, waarover Saramago zegt dat die naam niet uit ons te branden is (hij zegt het anders maar het komt erop neer), de gedachte God, wie Hij is, en als Hij is hoe ik er over denk. Een zaak is zeker ik ben niet ‘pregalileaans’, niet zoals zovelen die het gebleven zijn wat hun religieuze ingesteldheid betreft. Zoals ook de Kerk het gebleven is, terwijl ondertussen door de kwantum fysica een nieuwe bijbel geschreven werd. Een bijbel die ik trachtte te lezen en te begrijpen. En hoe dieper ik erin weggleed, hoe meer al wat me omringt in de natuur, en de processen in de natuur, een wonder werd, een onbegrijpbaar, onvatbaar, onvoorstelbaar wonder. En hiermede is het meest bijzondere gezegd. Zo, als ik gefilosofeerd zou hebben dan ligt alles verweven met de idee God en mijn visie over het leven en wat er is van het leven na de dood.  

En dit laatste, dit allerbelangrijkste, gedragen door mijn visie op het wonder dat het leven is, en hier uit voortvloeiend, het wonder dat de dood moet zijn. Dit is de kern van mijn filosofie, een andere is er niet, een andere hoeft er niet.