Ik heb het beeld van het spookdorp Maarib nog op mijn ooglens, grijze schimmen van gebouwen die afbrokkelen, gelegen niet zo ver af van de stenen muurresten van een dam waarin de naam Saba, gebeiteld staat.

Het was het jaar dat ik kennismaakte met het werk van Kamal Salibi die met zijn eerste boek, ‘Die Bibel kam aus dem Lande Asir’[1] - ik las de Franse vertaling ‘La Bible est née en Arabie’ en zijn tweede, ‘Secrets of the Bible People’[2], de plaatsnamen uit het Heilige van het Heilige, het Oude Testament, met een grote accuraatheid  gaat situeren op de kaart van Arabië. De theorie van Kamal Salibi is meer dan revolutionair in die zin dat de geschiedenis van het Oude Testament zich volgens zijn bevindingen, niet heeft afgespeeld in Egypte, de Sinaï-woestijn en Palestina/Israël, maar in Arabië. Salibi steunt zich hierbij op de honderden bijbel-plaatsnamen die hij vindt in Arabië, terwijl de bijbelhistorici moeite hebben om er enkele te vinden in de  algemeen aanvaarde regio’s.

Als historicus en als schrijver wordt Salibi nog altijd doodgezwegen, kenmerkend voor zij die met zaken voor de dag komen die niemand wenst te horen omdat deze te baanbrekend zijn om zo maar aanvaard te worden. Galileo, Darwin, Wegener die allen een wereldbeschouwing ondersteboven haalden, zijn er voorbeelden van. Succes heeft hij hiermee natuurlijk niet gekend bij de Joodse fundamentalisten die hem niet gelezen hebben en zelfs hadden ze het gewaagd hem te lezen, ze zouden hem voor eeuwig verwenst hebben, zoals ze Velikovsky verwenst hebben omdat hij de tussenkomst van Yahweh in de Tien Plagen van Egypte herleidde tot een natuurcatastrofe.

Al zijn er de archeologen van de Tel Aviv Universiteit, de professoren Israel Finkelstein, Neil Asher Silberman en Zeev-Herzog, die bevestigen dat na 150 jaar opgravingen er nog geen duidelijke bewijzen gevonden zijn, noch van een Joodse beschaving, noch van het bestaan van enige grote tempels of paleizen in Palestina. De bijbel- geschiedenis moet volgens hen gezocht worden in centraal Arabië.

Duidelijk is het me evenwel, Abraham heeft nimmer een voet gezet in Palestina en zijn zoon Isaac werd niet naar de berg Moriah in Jerusalem gebracht om er geslachtofferd te worden. Niemand echter haalt deze gegevens aan om te wijzen op het absoluut onhistorisch onrechtvaardige, het graf van Abraham te situeren in het centrum van het Hebron (!) van Palestina, om op basis hiervan, een naam Kyriat Arba uit te roepen en er een Joodse enclave op te eisen en uit te bouwen.

Ik schrijf dit neer maar ben er me voldoende van bewust dat niemand wakker ligt van het feit dat het Beloofde Land, in zover van een belofte kan gesproken worden, zich bevindt in Arabië en niet in Palestina. Zoals de zaken zich thans voordoen veel maakt het niet meer uit, maar aan de Joodse fundamentalisten mag het toch eens worden gezegd, al zullen ze dit nooit lezen.