Je schrijft, zegde me een vriend, in een taal die van de sterren is, zodat we hoog te klimmen hebben om je te volgen.
Vandaag kan ik hem antwoorden dat hij opstijgen moet tot boven de atmosfeer, tot waar Plato het ons aanraadde om te ontdekken wat er op vele plaatsen is van de wereld waarin we leven. Zo zegt hij ons, aldus www.overv.eu. dat:‘man must rise above the earth – to the top of the atmosphere and beyond – for only thus will he fully understand the world in what he lives’.

Je zocht de Webside op, je zag de beelden, maar van de mensen die er in ondergebracht waren had je het gissen, wist je niets, evenmin van het vele dat er nodig was geweest om te voltooien wat je zag. Alleen dat de verwezenlijkte ideeën er voor het grijpen lagen en dat die kwamen uit de geest, die tussen de miljarden sterrenstelsels zweeft en toereikend geladen is om via de mens, concepten uit te bouwen die ons, ontsteld bijna, doen kijken dat het kon, en dat verbazing, en dit tot in het oneindige, ons deel is, onze erfenis.

Dit is je nieuwe morgen dit is, door een mail van je jongste dochter, wakker gehaald uit het dagelijkse, dat je anders opwachtte achter de hoek. Terwijl nu, de creativiteit, de vinding van de mens in zijn uitgelatenheid tot voorbij elke horizont, verbeelding en werkelijkheid onder je neus wordt geduwd.

Dus heb je vandaag de dingen lief: de meesjes in de boom, de vluchtige eekhoorn in de tuin, de luchten en het licht dat van dagen is.

Heb je vandaag de dingen lief: ook Mahler en ‘Das Lied von der Erde’, en… ‘er stieg vom Pferd und fragte…’. Klanken en woorden die je meeneemt in je hoofd als je tussen de rekken loopt van de Delhaize-winkel, om te vergeten wat je halen kwam.

Heb je vandaag de King James’ versie van de Bijbel geopend om te lezen in Ecclesiastes 1, 13:‘And I gave my heart to seek and search out by wisdom, concerning all things; that are done under heaven: this sore travail hath god given to the sons of man to be exercised therewith.
‘A sore travail’, een schrikwekkend werk dat ons wordt opgedragen: te zoeken om niet te vinden vanwaar we komen en waar we heen gaan later, maar toch te zoeken omdat het onze opdracht is, onze levensweg.

Heb je vandaag de dingen lief, wat je schreef en wat je nog schrijven zult. En het is niet aan jou om over de waarde ervan te oordelen, zo leert je toch de Bhagavad- Gita: ‘Let your reward be in the actions themselves; never in their fruits. So be not moved by the fruits of action; nor let inaction dwell in you.’

De Bhagavat Gita[1], is het Boek van de Hindoe Geschriften, ook het Boek van the Wisdom waar 1.13 het over heeft. We zijn dus afgedwaald als we uitkijken naar de vrucht van ons schrijven, of als we wensen zouden dat wat we verkondigen een groter respons hebben zou.
Neen, zegt T.S.Eliot die ook de Bhagavad-Gita las: ‘For us there is only the trying, the rest is no tour business’. Maar dit laatste is een herhaling van wat ik vroeger reeds gezegd en geschreven heb van deze wijze man.

[1] Bhagavad-Gita, a book of Hindu scriptures, The Peter Pauper Press, Mount Vernon, New York, 1959