Gewekt uit de droom der slapenden is het lichaam tot bewegen gekomen. Je hebt er controle over, maar niet over je dromen, niet over de massa gedachten die tot bewegen komen. Je hebt wel de mogelijkheid tot kiezen wat in vele gevallen afhankelijk is van wat je las of hoorde. Vandaag waren het je gedachten omheen Rilkes, niet te ontcijferen epitaaf, die je bezig hielden:.

'Rose, oh reiner Widerspruch, Lust.
Niemandes Schlaf zu sein unter soviel
Lidern.'

En op deze dagen, herinner je Raron:
de romaanse kerk een baken,
de Rhone onder ons, zo ver,
er Rilkes graf bezocht:
de rozen wit en wit het marmer
door lichen aangetast.

En woorden die het landschap waren
in de mond gebrand : ‘Niemandes Schlaf
zu sein unter soviel Lidern’.

Zijn gedichten die we lazen toen,
- het woordenboek dat ons niet hielp -
herinner je, hoe ze ons volgden,
langs de watervallen, sissend
in de oevers met irissen lijk ogen
en wat stukken hout,

en in de bossen tussen ‘agarics’
en mossen, zijn epitaaf nu keer
op keer gesproken omdat we raden 
wilden, de roos uit antimoon gegroeid,
een eenheid in de tegenspraak.

En bij valavond, Muzot bezocht, en roos
de sneeuw op alle toppen, herinner je,
het huis omhaagd, het houten hekken dicht.

Zijn grafschrift weergekomen.
De schemer een gedicht gebracht, o neen,
hij was er nog, tegen de muur geleund,
de slaap der slapenden die slaapt hij niet.

De tuin, "mit einer Masse von Melissen
und Stern-Anis", zijn levende aanwezigheid.


* Agaric: een soort eetbare paddenstoel