Stefan Hertmans:
 ‘Wat waar is wordt een beeld’

Wat waar is wordt een beeld,
gebeeldhouwd door de regen
van morgens in oktober,
hoog geacht door velen
door anderen weg gewaaid
als overtolligheid.

Beelden in de wereld
die de stilte zijn naar binnen,
maar stilte is van de beelden niet,
noch van de bomen,
er zijn wel bladeren die vallen
alsof ze stijgen in de waters
waar je neer ging zitten,
om een boek te lezen,
een zondagnamiddag,
door de wijsheid
overeind gehouden.

Maar je leest hier van het beeld
dat kortstondig waar zal zijn,
omdat waarheid zo ver af is,
als in bijbeltaferelen
gebeiteld neergezet
op romaanse kapitelen
in hiërogliefen dan nog wel.

Maar je leest geen letter,
gestold je vinger op de bladen
van lang voorheen,
toen tijd geen tijd nog was
maar wachten op wat komen ging
en toch niet kwam,
omdat zo vreemd het leven keert,
de dagen opgerold,
de weken en de maanden, de jaren
die je blijvend hernemen zult.

En al wat nooit geschreven wordt
binnenin gehouden
voor immer hier verzwegen,
zodat je je haasten moet
voor de eeuwigheid komt.