|
Ik las op facebook:
I like cooking my family and my pets.
Of de macht van de komma.Waarop het antwoord van G. S. op facebook
De taal heeft kommas nodig, zoals de mens lucht. Maar steeds meer mensen hechten geen belang meer aan de taal.
Dit herinnert me aan de barbaren waar Alessandro Baricco het over heeft. Een boek dat ik wel niet gelezen heb, maar Karel Verhoeven in zijn recensie in de Standaard van 5 september [1]schrijft er voldoende over opdat ik me er een idee zou van kunnen vormen.
De ouden - waaronder ik me reken - lees ik, zweren bij complexiteit en diepgang, terwijl de barbaren plezier scheppen in snelheid en oppervlakkigheid
het edele ruilen ze in voor het spectaculaire.
En hier komt Bariccos gouden raad:
De beschaving lijkt ten onder te gaan, maar jammer niet, kijk goed naar wat er in de plaats komt. Zo voorkom je dat je de stoomlocomotief afwijst omdat die in vergelijking met de paardenkoets maar een ordinair stinkend ding is en nog gevaarlijk ook.
Wat neer komt op wat hij aan zijn lezers uit de oude wereld liet verstaan:
Ga drijven, neem nog wat mee uit de oude wereld nu het nog kan, maar laat je geleidelijk aan muteren tot een barbaar.
Wat voor mij overkomt als weinig bemoedigend en totaal geen slaagkansen biedt aan het manuscript van een soort roman die op het getouw staat. Ook mijn Dante-geschiedenis is totaal overbodig en maakt geen schijn van kans. Al wat ik schrijf vervliegt lijk de geur van rozen in het luchtledige; het blijft een onnodige inspanning die me niet alleen uren slaap kost die me weghouden van de hedendaagse barbaarse literatuur.
Zo zie ik nu het weglaten van de kommas en andere zintekens als de voorbode van het tijdperk van de barbaren.
José Saramago, die ik niet verdenk een barbaar te zijn, in zijn Memorial do Convento over de bouw van het klooster van Mafra daarentegen, had een voorliefde voor de komma. Hij gebruikte die zelfs op het einde van een zin, waarna hij, alsof het een punt was, begon met een hoofdletter. De punten in zijn Convento waren dan ook zeer schaars. Waarop ik op facebook als antwoord kreeg: Heb je de punten al geteld in Gangreen van Geeraerts? Een vraag die me, gezien ik Gangreen niet las, met een nieuwe vraag achterlaat: was er bij Geeraerts een overvloed aan punten of een gebrek eraan.
En dan toch, wat bemoedigend blijft, want facebook kan heel gemakkelijk de dag vullen van iemand die op de hoogte blijven wil van wat er intellectueel onder de barbaren van Bariocco gaande is.
Maar ik troost me er is zeker en vast een keerzijde. De weinige keren dat ik er heen ga vind ik op facebook heel wat nuttige gegevens die ons als ouden, (nog een tijdje) gerust stellen als ik het volgende te lezen krijg:
The rules of texting:
1. Write something thoughtful
2. Check your spelling
3. Check your punctuation
4. Repeat steps 2-3
5. Click Send
Ik zal dit maar zien als een vingerwijziging waaraan ik maar al te graag wens te voldoen, te beginnen met 1. Als ik iets schrijf laat het mindful zijn en 2, 3 en 4 zorg dat dit mindful karakter waardig wordt uitgedragen.
Zo het is nog niet zo zeker dat de barbaren van Baricco het halen zullen.
Trouwens morgen ben ik er terug met de klassieker, Dante, de voorloper van de 'paardenkoets' van Bariocco.
[1] Allessandro Baricco : Een bepaald idee van de wereld De bezige Bij, 224 blz. 18.90
|
