Ongeveer op de middag begint de astronomische zomer, de zon bereikt alsdan haar grootste noordelijke declinatie met de langste dag en de kortste nacht.

Hoe verder naar het noorden, des te langer duurt de dag op 21 juni, volgens de ‘Sterrengids 2014’, precies 21 uur en 1 minuut op 64° noorderbreedte, bij ons zal het iets meer dan 16 uur zijn dat de dag zal duren. Van nu af ook is de zon op haar terugweg ten overstaan van de aarde en gaan de dagen stilaan korter en korter worden, we voelen het nog niet maar blikken we even terug: van 21 december naar de lente equinox toe en van dat punt af naar het zomersolstitium was niet 'zo' lang; we zijn dus van nu af aan op weg naar de herfstequinox en het wintersolstitium want we weten het, de tijd vliedt snel, zeer snel.
Deze (passende) inleiding om te bewijzen dat ik niet altijd met het hoofd in de wolken wens te zijn, een inleiding die enkel maar een voorsmaakje is van wat ik eigenlijk in gedachten had te schrijven.
Maar om terug te komen op mijn tekst van gisteren heb ik een verklaring te doen. Ik ben helemaal ingesteld op het schrijven. Dit betekent dat, eens ik neerzit om te beginnen, ik een andere persoon word en opstijg in de hogere luchtlagen, deze van het transcendente.

Zo verloor ik me gisteren in vers 3, 14 van het boek Exodus en kroop ik in de huid van de auteur van dit vers en van de ganse passage er omheen. Ik stelde me vragen over het feit dat iemand, een grote mystieker, meer dan drie duizend jaar geleden, een visie over hoe God zich noemen kon, heeft neergeschreven en welk beeld hij wel kon gehad hebben van zijn god.
Is het Mozes geweest, ingewijd in de geheimen van de Egyptische priesters, met hun visie over God en Universum, die in een subliem schrijversmoment God heeft gezien als zijnde de totaliteit van al wat is en komen zal en dit beeld heeft getekend met de woorden: ik ben, ‘Ik Ben’.
En ingecalculeerd, de boodschap aan ons allen: jij, mens, zoek maar uit wat dit betekenen kan, vul je geestelijk leven met wat de inhoud ervan is; je krijgt, mens, al de tijd om uit te maken tot hoever deze woorden reiken kunnen, klamp je eraan vast en leef het leven dat je verder voeren moet op de weg naar het Omega.
Ik weet, die ‘Ik Ben’ blijft een raadsel, zit verscholen achter een glazen scherm dat bedampt is langs de kant van de ‘Ik Ben’. Mijn verklaring is maar een van de vele betekenissen die er kunnen aan gegeven worden, maar hij die dit neerschreef was een grote poëet.

Zeker is, Exodus 3,14, houdt me soms (te) lang bezig, al was het maar de meer dan grote preciesheid waarmede een gevaarte als de aarde haar baan aflegt omheen de zon.