Wat is er van de Waarheid? Een vraag die zo dikwijls wordt gesteld, door zovelen en op zovele plaatsen. De inhoud van de enige encycliek tussen zijn boeken, de ‘Veritatis Splendor’- encycliek was er tekenend voor. Hij kon er niet overheen dat een paus – wie hij ook was - hierin verkondigde, dat de teksten van Bijbel, Evangeliën en Paulus, genomen moesten worden als een schittering van waarheid, waaraan geen jota te wijzigen viel.
Hij kon dit onmogelijk aanvaarden en hierin stond Gérard Bodifée hem ter zijde, die in een dun boekje,: ‘In Beginsel’ het perfect antwoord hierop wist:

Dragen niet alle overtuigingen die opkwamen in de geest van geïnspireerde mensen iets waars in zich, en zijn ze niet alle leugenachtig wanneer ze pretenderen een absolute waarheid te bevatten?

Ettelijke malen ook had hij zich de vraag gesteld hoe de Evangeliën eigenlijk wel waren ontstaan. Ze waren geschreven in het Grieks, dus niet in het Aramees noch vertalingen hieruit, wellicht door grote schrijvers of dan toch schrijvers die wel kennis hadden van de overleveringen uit het leven van Jezus maar daarenboven vertrouwd waren – en dan zeker de auteur van het evangelie van Johannes - met de literatuur van hun tijd, en zeker deze van Sophocles, Plato, Aristoteles en anderen. En het kan onmogelijk anders dan dat ze hun beschouwingen over Jezus met de achtergrond in zich, geschreven hebben, verheerlijkend en dramatiserend. Het enige waarin ze afgeweken zijn is dat ze eindigden op een uiterst positief vlak, de verrijzenis. Maar of die biografie die ze schreven letterlijk de woorden en de daden van Jezus weergaven valt te betwijfelen. Zij waren maar de auteurs, zoals er zovele ronddwalen die begaan zijn met de biografie van een of andere beroemd persoon.
In dit verband zijn deze blogs van hem, autobiografisch, ze handelen over de (weinig beroemde) persoon die hij is en was, maar ook over de persoon die hij had kunnen/willen zijn.

Ze zijn de verhalen en de versieringen van planten, zoals deze voorkomen op oud-romaanse kapitelen, van zijn leven, van zijn doen en laten, van zijn gelukkige momenten als van zijn waarheden die dan toch nog steeds met twijfels zijn omhangen. Hij, zoals zovelen, tast nog immer in het duister, hij bevindt zich nog steeds achter de glazen wand die hem scheidt van ‘de’ waarheid, de wand, zoals hij eens hoorde van een goede vriend, die bedampt is langs de overkant.