Ik heb lange tijd regelmatig de ontboezemingen gevolgd van een collega-blogger tot ineens, die ontboezemingen zijn weggebleven, opgelost verdwenen uit de ether. Dit zal ooit gebeuren met die van mij. Ik ook zal ooit eens stil vallen, misschien heb ik de gelegenheid dit wegblijven aan te kondigen, maar het kan ook dat het abrupt gebeurt en dat mijn pagina ongeschreven blijft. Verrassingen zijn niet uitgesloten in het leven, wat gisteren nog gold, geldt niet noodzakelijk de dag erna, maar wees gerust als ik kan verwittig ik je tijdig. Wat mijn vriend, die ten hemel steeg en zijn lichaam slapend achterliet tussen de lakens, niet kon, maar hij had meer dan verzachtende omstandigheden.
Maar om terug te komen op die bewuste collega-blogger die ineens verdween uit de bloggers wereld, stel ik me tal van vragen die echter nimmer zullen beantwoord worden. Hopelijk is er niets erg mee gemoeid, is het slechts, wat elk van ons kan overkomen, een zekere moeheid in het dag aan dag presteren van een tekst met of zonder foto, of is het een opkomende onverschilligheid wat het karakter van het fenomeen blogs betreft, of een of ander voorval dat gewezen heeft op het minimale nut van de blog die de wereld van de vrienden wordt ingestuurd.
Nogmaals, het kan elk van ons overkomen, ook mij kan het overkomen, want ik weet de tijd die het me vraagt en ook dat het me belet te denken en te werken, zoals het horen zou, aan andere geschriften die ik in orde zou willen brengen vooraleer de grote stap te zetten. Voor het ogenblik is elk ander werk uitgesloten. Wat ik dagelijks te schrijven heb is een plichtpleging die me voortdurend bezig houdt. Ik zegde het reeds, me bezig houdt van vroeg in de morgen, in de loop van de dag, als midden in de nacht. En het is ook zo dat, zodra ik tot een besluit gekomen ben en heb afgewerkt wat moest worden afgewerkt, ik niet meer de kracht heb om te denken aan een boek of aan mijn Dante-tekst. Mijn lichaam en meer nog mijn geest zegt me dat mijn blog me een voldoening geeft die elk ander geschrift overbodig maakt.
Voorlopig dan toch.
|