De dag opent zich moeilijk. Hij kan hem niet ontwijken, kan hem niet dichtsnoeren om niet te zijn maar hij zit met het gevoel dat hij zich klem gereden heeft met zijn blog en dat hij zich moet heroriënteren.xml:namespace prefix = "o" />

Hij had gedacht zijn blogs op elkaar te laten volgen om uiteindelijk een verhaal/roman te vormen en komt nu tot de conclusie dat hij zich vergaloppeert heeft, dat het vermengen en beheersen van elementen als droom, realiteit, herinnering en inventiviteit, moeilijker uitvalt dan eerst gedacht en dat hij nu ergens geblokkeerd zit. Ook omdat hij het verhaal omheen vader uit zijn dagboek van vroeger dacht te kunnen overnemen maar dat dit verhaal veel te vroeg komt.

De vloeiende lijn ontbreekt, het gaat niet op een verhaal zo maar dag aan dag op te bouwen als je niet weet hoe het verder moet en je elke dag opnieuw moet gaan vissen om de ruimte van een blog te vullen.

Het is evenwel zo dat mijn blogs slechts fragmenten van een geheel uitmaken die later op een andere, meer logische plaats zullen worden samengebracht.

Niet gepubliceerd als blogs die elkaar opvolgen, is dit geen probleem, maar opgenomen dag na dag wordt een aaneensluitend verhaal verwacht, zodat verwarring mijn deel is.

Mijn blog van vandaag is dan ook een herademing, een poging duidelijker af te lijnen waar ik heen wil en hoe het verder moet. De lezer moet er dus rekening mee houden dat elke blog in de eerste plaats een ‘voorlopig’ afzonderlijke bijdrage is.