Dit is het begin van alle beginnen. Deze eerste woorden, deze eerste zin die zich manifesteert en bestaansrecht opeist. Alsof het een geboorte betrof, een ontstaan uit het onberijmde.

Als hij hier opduikt, niet in het midden van zijn leven, maar ver er voorbij, te ver om wel te zijn, te ver voorbij om nieuwe werelden op te bouwen, maar nog juist goed genoeg om terug te blikken op wat de punten zijn, de gebeurtenissen die hij zich nog herinnert of herinneren wil en deze geplaatst in wat zijn dagen geworden zijn, hier in die oude woning, gelegen aan de rand van het bos dat het bos van zijn jeugd is geweest en thans te dicht is gegroeid opdat hij het nog herkennen zou. Maar zoals hij wenst terug te keren naar de man die hij was, zo wil hij het bos behouden zoals hij het gekend heeft, en niet alleen het bos maar het ouderhuis, de straat, de school,  de kerk, de huizen.

En uit de totaliteit van dit alles heropstaan en te herbeleven het leven dat hij kende gemengd met het leven dat hij had kunnen kennen.

Vooraf wil hij zeggen dat hij een huis is geweest voor de vele boeken die hij las - al las hij er duizend te weinig – en wat hij las vermengde zich, verstrengelde zich met de essentie van zijn bestaan en zal onvermijdelijk uitvloeien in wat hij te vertellen heeft, daarom niet onmiddellijk herkenbaar, maar gebruikt als springplank naar een ander beeld, geplaatst in een andere context, met een andere opvulling.

Dit zelfde ogenblik is het alsof al wat ooit geschreven werd, al wat de mens ooit gepresteerd en gedacht heeft, lijk stuifmeel van geest omheen hem drijft - het beeld van de muze die ons bezoekt van tijd tot tijd - en dit soms, op grote momenten door ons gecapteerd wordt als met een bijzondere gsm.

Zo heeft hij zijn leven lang de poëzie van het woord opgezocht, zo op dagen die lichtend waren en ruim, toen het lente was, zoals vandaag, even goed als toen het grasperk vol gestrooid met bladeren lag. Even goed als in de donkerste nachten bij de roep van uilen in het bos, als bij de opkomst van het eerste licht en de zang van lijsters en merels en sijsjes.

Hier en nu, zoals het was en zoals het is en zoals het altijd zijn zal in lente en in zomer. De herfst en de winter nog ver af zijnde, maar op zijn ouderdom o zo dicht bij.