Uiteindelijk zullen deze geschriften het beste zijn dat hij zal gerealiseerd hebben in zijn leven. Omdat het geschriften zijn waarin hij zich wentelen, zich keren kan, waarin zijn onrust spreekt, zijn verlangen geborgen wordt, zijn stiltes en zijn dromen opgenomen>

Hoe komt het dat hij niet uitgeschreven raakt, dat hij in staat is elke dag impressies op te tekenen van de persoon die hij is of zou willen zijn. Hoe lang houdt hij dit nog vol en, is het wel vol te houden.

Het dagboek dat hij vroeger bijhield, en dat hij nu door zijn blog heeft vervangen, kende geen lezers. Hij begon op de bovenlijn en schreef tot het blad vol was, zonder het ooit te herlezen. Het blad vullen was zijn hoofddoel, wat hij schreef was bijzaak.

Nu werkt het anders, de kwaliteit wat hij schrijft is van groot belang, niet de kwantiteit. Nu zet hij woorden neer die andere woorden oproepen, zet hij zinnen neer die reeds de erop volgende zin in zich dragen, maar hij voelt aan dat het moeilijker en moeilijker wordt en dat hij meer zou moeten gaan denken aan het schrijven over gebeurtenissen dan over de schommelingen van de geest.

Echter, een gebeurtenis of voorval laten plaats vinden vergt inbeelding, noodzaakt een fantasie rijke geest en hij vreest dit niet te bezitten. Hij moet dus meer gaan dromen en de droom als realiteit tussen de lijnen schuiven.

Wie zal hem hiervoor een verwijt toesturen, trouwens hijzelf, zal hij later – als er een later komt - nog weten wat er is van de realiteit en wat van de droom?