Of hoe ik tot Dante kwam.

Er zijn jaren geweest bij hem die tijdloos waren, - largely wasted, zou Eliot zeggen - jaren die opgevuld waren met kleine gebeurtenissen, die schijnbaar verloren gingen in de massa maar uiteindelijk, inwerkend op elkaar, de ene meer, de andere minder, op een dag hij op een vreemde wijze de ‘Nueve Ensayos dantescos’ van Jorge Louis Borges ontdekte.

En het is niet onmogelijk, dat een vreemde hand, in de Librería del Corte Inglés in Alicante, een dun blauw boekje uit de vele rijen boeken heeft gehaald en het, op ooghoogte, boven op een rek heeft achtergelaten, opdat hij, Ugo, die er langs kwam, het opmerken en nemen zou en getroffen, én door de titel én door de naam van de schrijver, het zou openen en lezen: 
                        

... notas que no leerán los pocos días

que me quedan, …

un libro y en sus páginas la ajada

violeta, monumento di una tarde

sin duda inolvidable y ya olvidado.

en hij ook, geconfronteerd met de weinige dagen die hem nog overbleven, denkend aan het verwelkte viooltje dat ook hij eens vond tussen de bladen van een boek, eveneens als herinnering aan een, zonder twijfel, onvergetelijke namiddag die hij dan toch vergeten was, aarzelde niet en kocht ‘Nueve Ensayos dantescos’ van Jorge Luis Borges voor de prijs van negenhonderd pesetas – hij had het ticket ingekleefd.

Het is op deze wijze, dankzij degene die het boekje uit zijn rij heeft genomen om het te leggen waar hij het vinden moest, dat het web van gebeurtenissen - dat zich voortdurend wijzigt in intensiteit en verweving - een opening heeft gemaakt naar Dante Alighieri en dat de Divina Commedia voor de zoveelste maal zijn wegen heeft gekruist.

Dit gebeurde in San Juan in het zuiden van Spanje. En de dagen erna, op de rotsen gezeten, met de zee voor hem als een beeld van beweging en oneindigheid, heeft hij de nuevo ensayos dantescos gelezen en, zelfs al had hij af en toe - soms meer dan hem lief was - een woordenboek nodig, waren de woorden van Borges lectuur naar zijn hart, lectuur naar zijn geest. Ze waren voedsel voor hem en in zijn onderbewustzijn - onbewustzijn noemt het zijn dochter die psychologie heeft gestudeerd - moeten zich toen perspectieven geopend hebben die onvermoede mogelijkheden inhielden.

Wordt vervolgd.