Zo zal je nimmer vooraf weten wat je hand

zal schrijven als de roep er is

van oude bijbels op de tafel en van de stenen

die je raapte, gebeeldhouwd door de regen.

En het nacht weer is, zo vlug de morgen

weggeschoven, de deemstering gekomen,

en in Jobs vergeelde woorden weer gelezen

dat de adem van de Almachtige ons het leven gaf.

Al zegt ons niets of niemand ook met zekerheid

wie die Almachtige is, een immanentie toch

in ons gegleden, een oorsprong die bestemming is,

een lichtbron, een verheerlijking

en zo geweten, al is het maar een ogenblik,

dat de eeuwigheid ons is toegemeten.

Kap dan, zoals je netels kapt, het stupide vers,

"je bent uit stof en tot stof keer je terug",

uit Genesis weg, want het hoefde niet, voldoende

is geweten dat dit lichaam sterven zal.

En ook als er gelezen moet, zo leerden ons

Nothomb en Fabre d'Olivet, en dit geloven we

"je bent uit geest en tot geest keer je terug."

Het enige wat zinnig is.