En Yourcenar en de Bede-geschiedenis – van een paar dagen geleden - waar ze het over had, bracht een andere gedachte bij hem binnen, nl  het verhaal van het ‘Laatste Avondmaal’ uit het Evangelie van Johannes en Judas Ischariot die de homp brood, in de wijn gedrenkt,  kreeg toegeschoven, een klein gebeuren met grote gevolgen voor het Joodse volk dat later, veel later, talloze pogroms zou ondergaan en de shoah zou kennen.

Gebeurtenissen die, samengenomen, de aanleiding zouden zijn tot de stichting van de staat Israël, de zwerftocht van de Palestijnen uit hun vaderland en wellicht ook het drama van de twin-towers in New York.

En de vraag die zich stelt, waarom was er toen een verrader nodig, kon Christus niet voorzien - Isaïas voorzag wel eeuwen ervoor de geboorte van de Messias - dat zijn keuze, Judas aan te duiden, om hem te verraden, zware gevolgen zou kennen voor het uitverkoren volk van zijn Vader.

 Of, was het maar een idee geweest van de schrijver van dit evangelie, om het verhaal van Judas wat meer kleur te geven. En, in feite, had Christus wel een verrader nodig en, als het een idee van Judas zelf zou geweest zijn – waarmede niet allen akkoord gaan - ware het voor Jezus, als goede herder en als mens, niet beter geweest, Judas te overhalen het niet te doen en zichzelf te gaan overgeven aan hen die hem zochten al was het maar opdat Judas niet zou zondigen en wat erger is zich niet zou zelfmoorden? 

Zo ook, weet niemand nimmer welke de gevolgen kunnen zijn van een woord of een daad, weet niemand waar een beslissing je brengen zal, wat er hieruit gebeuren zal, wie je ontmoeten zult op welke plaats ook die bepalend zal zijn voor je verder leven.