Blijf nog wat gedichten schrijven

oude man die tot voor kort

nog dacht jong te zijn,

vergaan vlug zullen ze niet,

je lichaam zal, je levenskracht,

maar je hoopt dat er nog gelezen zal

wat van jou geschreven staat.

Het is je gelaten te verkondigen

wat je achterliet op avonden

aan de boorden van de Leie

toen de vlier er in je haren droop

-          het was pas lente -

je pen te gedreven om ook maar

even na te gaan of het wel zinnig was.

Het is je gelaten.

Het is je gelaten gevoelens

aan te kleden in donkere lijnen

als in lichtere, in verwachting

en in verwondering

tot verzadiging toe,

tot je niet meer weet wat is van droom

of wat van het zijnde is, of van beide

of van precies dit ene ogenblik

dat je pen aan het schrijven ging

en je volgde, je gedachten lezend

vooraleer ze je ontglipten

Zo oude man die Neruda las

het beste is te blijven dichten

tot het boek zich sluiten zal,

het laatste woord geschreven is,

om dan, onvervaard,

voldaan gerustgesteld

de klaarte in te gaan.