Poëzie is wat door de lezer wordt toegevoegd aan wat er geschreven staat, het element dat er is zonder er te zijn, het element dat we als lezer ontcijferen en ondergaan in het gebruik of op de wijze waarop een beeld of een toestand door het woord wordt opgeroepen of gesuggereerd. 

Zo gebeurde het ooit, dat je op een avond in de vroege herfst, met de regen tegen het raam en de wind jagend in de vlammen van de haard, samen met enkele vrienden, in een kleine kamer, de wanden bedekt met boeken, oude foto’s en oude schilderijen, bij een glas wijn, hulde wou brengen aan de poëzie, waarvan Francis Jammes - zo leerde me Gilliams - wist:

La poésie que j’ai rêvée  gâta toute ma vie,

Ah qui donc m’aimera?  

En je vertelde dit aan je vrienden, terwijl je de wijn schonk, terwijl gensters opsprongen tot je voeten. En je vertelde ook welke rol Saint-John Perse ooit toeschreef aan de poëzie, namelijk:  

D’éventer l’usure et la sècheresse

au cœur des hommes investis. 

Maar je wist nog beter en je zocht psalm 133 op in je Bijbel en je hebt gelezen, de meest passende poëtische passage voor een gelegenheid zoals die er toen was. En de stormwind, jagend om de woning en in de bomen heb je met trage stem gelezen:

Weet hoe goed het is en hoe aangenaam, samen te zijn. Deze vreugde is lijk een geurige olie die van het hoofd neerdruipt op de baard van Aaron, die neerdruipt tot op de boord van zijn kleed. 

En het woord werd bevrucht door de poëzie, zoals we lezen in het Boek Wijsheid : ‘De Heer bezat me in het begin van zijn wegen’. En er was een moment van stilte erna, de geurende olie lijk een warme band die ons naar elkaar toehaalde. 

Vandaag, dit schrijvende, dacht ik terug aan Saint-John Perse en wat hij vertelde de dag dat hij de Nobelprijs literatuur ontving: 

‘La grâce poétique, l’étincelle du divin, vit à jamais dans le silex humain’.

Aan de mens is het gegeven Poëzie te bedrijven, het Higgs deeltje in hem zorgt ervoor. Of de Heer bevruchtte ons met de poëzie van het Woord dat in den beginne was. Omhulde ons met de poëzie die de realiteit verdoezelt, vervormt, omkleedt met een in-realiteit.

Het is de levensadem van het woord dat de dingen en het gebeuren een dimensie in meer geeft, dat de dingen omstraalt als met een aura waarin aanwezig is het grote mysterie van leven en van dood.