|
Het was wellicht de
laatste zomerdag vóór wind en regen. Op het grasperk eigenlijk meer mos dan
gras zijn minuscule zwammen opgedoken, in vreemde vormen verspreid. Al is het
niet veel ze staan er, schijnbaar ongeordend, alsof de tekening ervan een boodschap
was door ons te ontcijferen, uit te klaren hoe drie seizoenen lang ze weggebleven zijn hun sporen schuilend in de
laag aarde onder het mos.
Verbijsterend hoe de
natuur de tijd indeelt naar groei en o, zo geduldig wachten in de luwte van de
aarde, warm gehouden, om dan plots, een late morgen in de herfst op te schieten
en ons een ogenblik te verbazen, zodat we in hun opstelling zoeken naar een
betekenis in meer, een boodschap van een of andere god.
Zo was 8 oktober ook
de dag van het Englert-Higgs boson, dat aan de elementaire deeltjes massa zou
geven. Ik denk dat die aldus verworven massa, kennis moet zijn, misschien is
het om deze reden dat die boson door velen het Gods-deeltje wordt genoemd.
Of we nu echter een
stap dichter tot het grote mysterie van geest en materie gekomen zijn valt te
betwijfelen. Ik vrees dat er vragen in meer zijn opgerezen, even
ondoorgrondelijk als de tekening van de kleine zwammen op het grasperk.
|
