Ik ontkom aan niets als ik in mijn dagboeken ga bladeren.

Zo vind ik een ingekleefd artikel terug uit L’ Express van 29 juli 1983, onder de titel, ‘Univers - Les nouvelles Frontières’:

‘Jamais dans l’histoire de l’humanité, il n’y a eu autant de savants à l’écoute de l’univers. Et leurs moissons célestes nous confrontent à un cosmos vertigineux, qui aurait peut-être été programmé pour finalement produire l’homme’. 

Ik  schreef dit reeds, ik vertelde reeds, in een van mijn voorgaande blogs – alhoewel misschien geschreven met een vraagteken - dat alles erop wees dat de mens het einddoel was van de Kosmos maar dat we altijd nog een stap verder moeten want het is nog niet de mens van nu, die het eindproduct is. De mens van nu is slechts een schakel naar een homo sapiens-sapiens-sapiens,  meer en meer geest ‘wordende’ dan materie.

Ik weet dat dit een gewaagde vooropstelling is, maar het leven, zoals het zich ontrolt aan onze ogen, waarbij we dieper en dieper doordringen tot de kern van wat amper nog materie kan genoemd worden, wijst in deze richting.

En ik ga te rade bij Fritjof Capra in zijn ‘Tao of Physics’- het wordt eern lange blog terug – 

‘In atomic physics we are in fact also confronted with a problem for which no answer can be found because matter at the subatomic level does not react as we are used to. In my very poor (sic) opinion this is only because subatomic matter does not exist but should be called ‘ matter-spirit’ – naar aanleiding van het Higgs-deeltje heb ik ook zo iets reeds geschreven in mijn voorgaande blogs - or the matter of the spirit. I think that at the said level spirit becomes visible or observable. And being spirit the particle decides itself (himself) if it will be observable at all or in what form (in wave or particle). I don’t know this for sure and I surely can’t prove it but I only can guess this phenomenon by intuition. 

Deze idee was dus van 1983 af in mij aan het broeden: the matter of the spirit, of de geest die zichtbaar wordt als materie en daarenboven ‘zelf’ beslist onder welke vorm Hij of Het of Zij gezien wil worden. Ik kan dit absoluut niet, evenmin als Capra bewijzen, maar het is een logisch gevolg.

Ik heb dit altijd aldus intuïtief aangevoeld als een zekerheid is of ik het nu al neergeschreven heb of niet. Echter indien deze guess van Capra juist zou zijn dan is het ook zo dat dit particle geest, de kleinste bouwsteen is en dat alles, ook het ontstaan van het Universum, gezien moet worden met als vertrekpunt dit particle geest.

En kan ik besluiten dat, herleid tot zijn minimaalste materieel aspect de materie geest is, en verder denkend dat er in feite enkel geest is en nog verder, dat het ganse Universum één grote massa Geest is. 

Als ik dit schrijf op deze zondagmorgen - en het straks inlog - ben ik er me van bewust dat ik geen dagbladartikel schrijf, geen tekst om in om het even welke roman op te nemen. Trouwens niemand hoeft dit te lezen, je mag het gewoonweg overslaan met zijn Franse en Engelse citaten. Maar het is typerend voor de mens die ik was en gebleven ben. 

Ik weet ook dat enkel wat ik schreef overblijven zal als ik er niet meer ben.