|
Ik
overloop in diagonaal al wat ik de laatste dagen geschreven heb. In welke
wereld of in welk landschap bevond ik me eens ik voor mijn klavier zat?
Welk
impact heb ik gehad op de (niet zo talrijke) lezers van die teksten, hebben ze
me gevolgd, waren ze geboeid of heb ik hen verveeld met zaken die hen helemaal
niet interesseerden, zaken die teveel inspanning vroegen, die te ver afwijken
van wat Lanoye schrijft, of Brusselmans, of Mortier, of Gruwez, of wie ook?En
waarom ook zouden ze me lezen, ik ben maar een oude, afgeschreven man, een
totaal vreemde eend, naast een groep Vlaamse literatoren die succes-schrijvers
zijn - maar niet voor mij, ik heb er andere.
Hoe
zou ik mijn dagen hebben doorgebracht ware er niet het voorbeeld van Saramagos
cuaderno niet geweest? Ik weet het
niet, maar ben ik nu rijker met de 1.000 paginas blogs die ik sedertdien moet
geschreven hebben?
Ik
ben er zeker van dat ik die Saramago van toen (2010), niet meer zal gaan
opzoeken. Zo, waarom zou er nog iemand zijn die mijn blogs zou gaan koesteren
en eens gelezen, de moeite zou doen ze te gaan herlezen?
En
toch kent mijn halsstarrigheid geen grenzen, blijf ik schrijven en zet ik mijn
tocht verder, de tijd in, een keuze gun ik me niet, verdien ik trouwens niet.
|
