Aldus wat beelden, door Job of wie hij ook was, uit zijn boek, een roman gelijk, geschreven bijna drie duizend jaar geleden, vertaald en hervertaald, gedrukt en hergedrukt, tot bij ons gekomen en gelezen met ontzag, om versregels eruit verder uit te dragen en te koppelen aan de zaden in de winterwouden die kiemen zullen zoals de woorden die van Saint-John Perse waren.

Al wat we schrijven, komt aldus van uit vroegere tijden, heeft een oorsprong en een oorzaak die buiten ons ligt. We dragen een cultuur die zijn wortels en zijn voedingsbodem heeft in wat anderen, ver voor ons, hebben doorgegeven, geroerd als ze waren door het primum mobile, die allereerste ademstoot die ze binnendringen wilden, die ze omhelzen wilden, uitklaren wilden omdat ze wisten, niet alleen het gevolg ervan te zijn maar ook deel ervan.

Wat door hen omschreven werd in bewoordingen die we nu trachten aan te vullen met nieuwe gegevens, nieuwe standpunten, al vrezen we dat, zoals de Ecclesiasticus het waagt te schrijven, en Ernest Renan[1] het te vertalen wist dat:

Ce qui a été c’est ce qui sera; ce qui est arrivé, arriva encore. Rien de nouveau sous le soleil. Quand on vous dit de quelque chose : venez voir c’est du neuf, n’en croyez rien ; la chose dont il s’agit a déjà existée dans les siècles qui nous ont précédés.

20-07-2013, 10:24 geschreven door GENIE