Het stramien van mijn gedachten dat overheerst als ik  - los van de wereld - neerzit om mijn blog te schrijven:

Omdat omheen en doorheen de zichtbare wereld, de onzichtbare wereld zich wentelt en keert;

omdat gedachten aandringen om te worden neergeschreven en aldus bewaard te blijven voor (lang) erna, hopende, hopende - met de zekerheid van Ovidius - dat die gedachten een voedingsbodem zullen zijn;

omdat nog zoveel te lezen is, te begrijpen, te verwerken is; 

omdat de geest in ons, ons wakker houdt en hij zich aldus verdiepen en vernieuwen kan; 

omdat het grote mysterie van het bestaan oneindig veel facetten vertoont en de lichtinval op bepaalde ogenblikken ervan, in goede momenten ons soms overhoop haalt; 

omdat we denken dat de Grote Levende, onopgemerkt, onverklaarbaar, onvoorstelbaar, ontegensprekelijk, negenennegentig maal Niet is wie of wat we denken dat Hij is; 

om al deze redenen, en de redenen die hierbij niet werden aangehaald, deze, ‘mijn gotische blogs’; gotisch omdat gotiek verwijst naar de geest in de mens, verwijst naar het metafysische, naar het transcendente, naar het hoopgevend lichtende.