|
Het Niets is een woord dat niet te
betreden is zoals de strook grond van 4 Km op 248Km, tussen Noord- en
Zuid-Korea die sedert mensenheugenis niet meer betreden werd en waar aldus
plant en dier - ondanks de mijnen en springtuigen die er verborgen liggen -
zich vrij ontwikkelden, of zoals de aarde zich zou ontwikkelen eens de mens
verdwenen zou zijn van zijn oppervlakte.
Zou er in die strook dan kunnen
gesproken worden van het Niets dat heersen zou, zelfs als er nog steeds het
leven is, het werk van de natuur, die weet hoe het verder moet omdat de kennis
hoe het moet opgeslagen ligt in cellen en atomen, opgeslagen ook de bestaande
regels van de evolutieleer voor plant en dier. Is dit dan ook het Niets?
Het Universum voortgekomen uit het
Niets of het eeuwige raadsel van alle beginnen, er aan toegevoegd, het moment precies
vóór het beginnen, vóór de Big Bang. Is men er zo zeker van dat er alsdan ook
het Niets was, of, en ik denk dan aan Prigogine, was het Niets dan niet een potentieel Iets, een Universum in potentie. Was dit dan het
Niets?
Het bevreemdende is, dat velen,
gelanceerd door hun gevoelens tegenover de Kerk en dus tegenover die God van de
Kerk, dat het deze gevoelens zijn die hun Niets uitlokken, omdat voor hen
niets is van wat de Kerk hen voorhoudt.
Hoeft er dan niet eens wat verder worden gekeken?
|
