|
Het gebeurt dat ik op wandel ga in de meest bezochte
van de meer dan vijf duizend blogs die Dagboek-bedenkingen als onderwerp
hebben. Ik realiseer me dan waar ik sta en ook waar ik niet sta. En in vele
gevallen is verbazing mijn deel.
Vooral dan als ik val op een blog dat vol prachtige
tekeningen staat, waar de blogger niet de minste moeite schijnt te hebben om
in potlood te tekenen wat ik tracht in woorden te brengen, waarbij ik moet
vaststellen dat de landschappen die ik ontmoet bij haar heel wat sprekender
zijn dan deze die ik beschrijf.
De wereld is duidelijk aan de tekenaars en schilders, hun
wereld is toegankelijker dan die van mij, vooral dan als ik op het punt stond,
vandaag te beginnen met een zin die me gans de dag achtervolgde:
in
den beginne was het Woord. Er voor was er niets anders dan het Woord en uit de
materiële vorm van het Woord want die vorm, hoe immaterieel schijnbaar ook,
was er is alles ontstaan wat is. Ook wij, de mens.
Dit is een gans paradigma, een enorm klankbord waar
alles op afgestemd werd. Heb ik er iets verkeerd mee gezegd, heb ik er iemand
mee belasterd, of heb ik een zin geschreven die niemand aanvaarden zal als ik
zeg dat het Woord de Geest van het Universum is, het ego van het Universum, of
wat Christian de Duve noemde lUltime
Réalité.
Anderen hebben er een meer klinkende naam voor die
ik hen overlaat.
Zo gebeurt het dan, dat men een wandeling maakt in
de wereld van de Dagboek-bedenkingen en dat met terugvalt op een zin die je je
leven lang al meedraagt, en reeds verwoord hebt op tientallen andere plaatsen
in andere woorden. Maar, zoals de King James Bible ons leert:
Ever learning
and never able to come to the knowledge of the truth( 2 Timothy: 3, 7).
|
