In de morgen van 21 mei kreeg ik van twee van mijn dochters reacties binnen met één zelfde inhoud: ‘de bergen zitten ons in de aders’.

Ik heb bij hen met mijn blog de herinneringen opgeroepen aan de vele tochten in de bergen die ze er gedaan hebben, aan de cabanes waar ze waren, de bossen die ze afliepen – en de regen deerde niet – op zoek naar chanterelles; heb hen doen denken aan alle plaatsen die ze er kenden en waar ze zich thuis voelden: Saint-Luc, Zinal en vooral Grimentz waar ze de meeste vrienden en kennissen hadden.

En mijn woorden hebben die gevoelens wakker geschud en hun heimwee opgewekt zoals het bij mij is losgekomen, heimwee naar de echtheid en de eenvoud van die dagen. En als ik er niet heb aan weerstaan dan is het omdat ik al dagen, weken  droom van een verblijf in een van de oude chalets, gelegen in het dorp van Grimentz. Een oude chalet met weinig comfort maar met een open haard voor de avond, met oude meubels, om er te slapen in een oud bed en te schrijven aan een oude, verweerde eiken tafel met de initialen van de makers of van de eerste eigenaars, gebeiteld in de schuif ervan. 

Ik zou er werken aan mijn boek, in alle afzondering, zonder gestoord te worden, met mijn gsm als radio en enkele boeken die ik mee zou nemen: Erskine Caldwell’s ‘God’s little Acre’ – en vraag me niet waarom – een bundel gedichten van Hertmans en de bundel gedichten met hun Spaanse vertaling van Auster en, zeker een boek dat ik gekregen heb in 1983, naar ik zie op het binnenblad, en pas deze morgen ben gaan lezen: ‘The Mind’s I’, composed and arranged bij Douglas R. Hofstadter and Daniel C. Dennet, een boek uitgekomen in 1981 – dat in 1983 bij de Slegte te vinden was - en dat 30 jaar in mijn kast heeft gestaan, en naar ik zag begint met een kort essay van Jorge Luis Borges met de vreemde titel: ‘Borges and I’ dat eindigt met de zin: ‘I do not know which of us has written this page’: Is het Borges zelf (‘the I’ van zijn titel) of is het de schrijver Borges?

Een vraag die ik me telkens stel op het einde van mijn blog, ook nu.

Ik gaf aan deze tekst de titel ‘Nostalgie’ mee. Iets dat zich wijzigde in de loop der tijden volgens de krant van vandaag. Maar wees gerust ik kom op dat Nostalgie-artikel terug.