|
Je dag is maar afgesloten als geschreven staat wat moet geschreven, pas
dan kun je met een min of meer gerust gemoed onder de lakens kruipen. Maar hoe
dikwijls gebeurt het niet dat je in gedachten verder blijft schrijven en
opstaat terug omdat er nog dit kan aan toegevoegd worden, of dat nog gewijzigd.
Maar het gebeurt ook dat je voldaan en gelukkig bent met wat je hebt
ingelogd en dat je gerust kunt gaan slapen, om te denken aan wat je morgen
schrijven zult.
Zo vullen zich je dagen en zie je hoe ontstellend vlug de tijd
verschuift. Je komt binnen in de vierde maand en plots zit je al aan de zevende
dag ervan. Ontstellend is wel het juiste woord dat je gebruikte.
*
Vandaag las ik over het nieuwe boek van Umberto Eco: Confessions dun
jeune romancier, (Confessions of a Young Novelist), traduit de lAnglais par
F. Rosso, Grasset, 240 p. 17 .
De recensie in Le Monde van 5 april is aanstekelijk. ik ken de talenten
van Eco, weet hoe inventief hij is tot op het randje af, en ook dat het voor mij
een leerschool zou zijn te weten hoe hij tewerk is gegaan om op 48 jarige
ouderdom zijn eerste boek te schrijven.
Ik lees in de recensie van Didier Pourquery:
Dans cet ouvrage à lérudition aimable et jamais lourde, le romancier Umberto
Eco nous donne des éléments pour comprendre comment certaines idées dintrigues,
de lieux de structures lui sont venues, dictées par des réminiscences, des
lectures de jeunesse, des éclairs de son inconscient.
Zal ik me laten verleiden het boek te kopen, liefst in het Engels, de
taal waarin Eco het geschreven heeft. Of laat ik het aan mij voorbijgaan zoals
de talloze boeken die elke week besproken worden in tijdschriften en dagbladen?
De lectuur van Eco kan echter voor mij niets dan positieve gegevens
opleveren, alhoewel mijn bronnen gelijk lopen met deze van Eco, vermoed ik dat
ik wellicht aan het schrijven ben zoals je vooral niet schrijven moet.
Als ik de stilte waarin ik de laatste tijd verzeild ben, doorbreken wil
dan doe ik er goed aan Umberto te gaan opzoeken in zijn Confessions.
|
