xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Uit het vreemde land

dat ik onbedacht bezocht,

teruggekeerd, een tijdje al,

en  nu met toeters en bazuinen

de stoet doorheen

de straten van mijn jeugd en ouderdom.

Hoera, hoera,

Het woord is weer gekomen,

neergedaald in warme oorden,

heb ik honderd uit gedacht

de jaren die nog komen

de beste zullen zijn,

de kilte is uit de bomen.

Op mijn troon gezeten

kan ik de golven horen

hoe ze spreken als ze komen

aangerold met overrompelende

innigheid, en roep ik hen:

kom golf, kom inspiratie-golf

en overspoel me met je kracht

en uitgelatenheid.

Ik vang je op en spreid je open,

je tentakels vastgehecht

in elk verwachten dat me nog rest,

uitgedeeld alsof het verhalen waren

die zich verborgen hielden,

sprakeloos.

Heb van vele onachtzaamheden

weinig geleerd,

niet geweten dat het gebeden waren

om niet meer te herbeginnen,

voorbijgestreefde uitlatingen
 

van wie zijn laatste lijnen

aan het schrijven sloeg.