xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Heb hier, naast het schrijven van mijn literaire ‘uitspattingen’, wat dat zijn ze soms, naast de zee, de luchten en de rotsen die mijn inspiratie zijn, naast mijn dagblad hier is er ook, grote delen van de dag en de avond Radio Nacional de España, de zender die 24 op 24 uur klassieke muziek brengt, ruim gecommentarieerd, niet zoals ‘Klara’dus.

Deze morgen was er het pianoconcert van Michael Tippett en onmiddellijk maakte ik de band met een vroegere trouwe vriend van me, iemand met de voor hem ongemakkelijk te dragen naam, Leonard Hoendervangers. Je loopt zo maar rond als kind in deze harde wereld met een dergelijk klinkende naam.

Hij sprak me er nooit over, waarom zou hij, we spraken over klassieke muziek en opera, we spraken over Amerikaanse en Russische literatuur en ik heb heel wat geleerd van hem. Hij was de eertse die me sprak over de toen weinig gekende Gustav Mahler en dan vooral dezes ‘Lied von der Erde’. Hij sprak me over Shostakovich en tal van andere componisten die ik – we waren toen begin in de twintig – helemaal niet kende. En op een morgen en dit herinner ik me nog heel goed, kwam hij me vertellen over Michael Tippett die ik beluisteren moest op het derde programma van de BBC. 

Hij was ook een verwoed lezer, vooral de Amerikaanse en Russische literatuur. En het is hij die me sprak over de boeken van Faulkner, Dos Passos, Steinbeck, Hemingway, over Sholokov, Pasternak.

Durf ik negeren dat ik heel wat aan hem te danken heb, dat hij mee gewerkt heeft aan mijn vorming?

Zo is zijn naam meer dan verbonden aan de naam van Tippett, aan de naam van schrijvers zoals ook deze van ‘God’s little Acre’ wiens naam ik vergeten ben.

Omdat ik zijn nagedachtenis in eer wil houden en eraan de glans geven die hij als klassieke-muziekkenner en een even groot literatuurkenner, ruimschoots verdiende heb ik ,eraan gehouden deze blog aan hem te wijden.

Hij zal me hier enkele dagen vergezellen. Straks aan zee zal hij me opzoeken en zetten we onze  gesprekken   van jaren terug, verder.

Zo gaat het nu eenmaal in het leven met zij die al zijn ze er niet meer toch verder leven in onze gedachten.