|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Gekneld tussen de
woorden,
gedachten die
niet komen willen,
omwille
van wat geborgen
blijven zal
voor later
als we er niet
meer zullen zijn.
Tevergeefs de
bodem
omgespit,
de wegen
afgelopen
de rotsen hier
doorzocht,
de jonge bloei
van bloemen
en van planten,
opgerakeld al wat
ik wist en kende
en nog niet
vergeten was
na zo lange, tevergeefs.
Maar tussen
woorden gekneld
niet achterhaald
wat te achterhalen
is
in normale tijden.
Dacht ik al
later hier terug
te komen
als het van alle
dagen
de meest
lichtende zal zijn,
de meest
hongerige
naar woorden.
Blootgesteld
aan de golven om te
weten
wat ik schrijven kan,
van verre komen ze
aangerold,
niet te stuiten.
Zo wordt gezegd.
|
